Način na koji je parlamentarna opozicija ispoljila svoj odnos prema problematici predstojećeg popisa stanovništva, pokazuje da su tri najveće,, opozicione''stranke u službi sistema. Svođenje popisa na novo statistike u državi za koju tvrde da je najkriminalnija i najneslobodnija u Europi, predstavlja čin nad kojim treba da se zamisle i lideri opozicije i narod. Ukoliko je Crna Gora onakva kakvom su je, tokom kampanje, predstavljali Srđan Milić, Andrija Mandić i Nebojša Medojević, onda pomenuta trojka, poslije svega, bezočno vara javnost da se mogu, u komunikaciji sa kriminalnim DPS-om, stvoriti pretpostavke za korektan popis do kojeg je preostalo nekoliko mjeseci. Jesu li, uostalom, imali vremena, da do sada pokrenu to pitanje, ili se to mora raditi,, u minut do dvanaest''? Lokalni izbori proglašeni su, početkom kampanje, referendumom za i protiv Mila Đukanovića. Saopšteno je da će se čelnici parlamentarne opozicije, u slučaju poraza, povući iz politike, jer je,, ovo bitka naših života''. Jer, nijesu željeli,, nikakav, ni najmanji, kontakt s režimom, sem njegovog rušenja''. Ostavke nijesu podnijeli, iako su se zavjetovali. Danas nude DPS-u pregovore s ciljem da popis svedu na,, nivo statistike'', što je DPS-ova kontinuirana i,, principijelna''politička priča. Nude, dakle, DPS-u da se dogovore o platformi DPS-a, te da opet,, pobijede''! Ukoliko Socijalistička narodna partija i Nova srpska demokratija još uvijek smatraju da je srpski narod ugrožen u Crnoj Gori, valjalo bi biračima,, Bolje Crne Gore'' da pojasne nekoliko stvari. Prvo, zašto u državi u kojoj se masovno krše individualna i kolektivna prava jednog naroda, popis stanovništva treba svesti na pitanje puke statistike? Drugo, da li puka statistika, nakon trinaest godina intenzivne torture nad Srbima, trebaju,, da “prikaže ostatke” Srba u Crnoj Gori? Zar gospoda Milić i Mandić ne shvataju da se bez klasične političke i nacionalne kampanje i bez ciljeva koji su pratili popis iz 2003. godine, otvara prostor crnogorskim strankama (DPS, SDP i PzP) da sublimiraju efekte diskriminacije nad Srbima? Ili im je upravo to cilj? Treće, zar gospoda Milić i Mandić ne raspoznaju da će, bez aktivnog otpora Srba crnogorskoj asimilacionoj politici tokom popisa 2011. godine, odnos Crnogoraca i Srba biti ravan projekciji koju je najavio Srđan Darmanović krajem 2007. godine - manje od 20% Srba? Rukovodstvo Pokreta za promjene ostvarilo je jedinu vidljivu pobjedu od svog osnivanja. Politiku koju je PzP forsirao još tokom usvajanja Ustava diskriminacije, nametnuo je i SNP-u i SNS-u, što je dovelo i do nestanka SNS-a. Parlamentarna opozicija je, u ovom trenutku, praktički prošireni PzP. Danas je pitanje Srba problem statistike, a ne potrebe da se izborimo za svoja prava. Ta činjenica zadnji je dokaz da je Andrija Mandić, nekadašnji lider Srba, veća nacionalna štetočina od Novaka Kilibarde, prethodnog lidera Srba, koji ne krije da nije Srbin. Andrija Mandić, koji je na pozicijama,, crnogorskog državnog patriotizma''nema snage da to prizna. Ili mu to još uvijek nije finansijski profitabilno. Do naredne donacije crnogorskih tajkuna i šefa podgoričkog podzemlja. Ili, ko zna, do popisa. Kada su u pitanju interesi srpskog naroda, parlamentarna opozicija se ne razlikuje od DPS-a. Odnosno, DPS-ovo antisrpstvo ravno je antisrpstvu opozicije. Dokaz? U,, srpskoj''Andrijevici vladaju i crveni vojvoda i lokalni crveni SDP. Javnost je već,, prežvakala''je da je to prirodno i normalno. Ipak, nešto tu nije normalno.
