Vesna Bratić nije uzrok. Ona je posljedica dvodecenijske sveopšte politizacije Univerziteta Crne Gore i nesputanog, permanentnog procesa kleronacionalizma jedne od njegovih jedinica - Filozofskog fakulteta u Nikšiću.
Dvije decenije uprava nad državnom univerzom je prelazila iz ruku DPS-a u ruke jedinstvenog SDP-a i obratno. Kao jedan od osnivača Fakulteta političkih nauka, svjedočim o posljedicama odluka koje su stizale iz prostorija Rektorata. Počev od pokušaja primjene 'Bolonjske deklaracije' u faktički nesprovodivim uslovima, do strategije oslanjanja na 'domaće kadrove'.
Rezultati primjene 'Bolonjske deklaracije', svodili su se na dokumenta koja su predočavana organima EU kao dokaz neupitne lojalnosti državne politike evropeizaciji Crne Gore. Forma je, po ko zna koji put, poslužila da prikrije realnost. Zbilja je bila očigledna. Opšti pad kvaliteta nastave i nezaustavljivi proces dokidanja autonomije univezitetskih jedinica uz obrazloženje nužnosti racionalizacije utroška dodijeljenih budžetskih sredstava.
No, da ne ulazim u detalje. Dovoljno je navesti primjer Fakulteta političkih nauka. Kao mladoj instituciji, pomoć profesora sa FPN iz Beograda i FPZ iz Zagreba je bila neophodna i, u svakom pogledu, blagotvorna za naše studente.
Nažalost, predavanja, primjera radi, Đura Šušnjića, Ratka Božovića, Vučine Vasovića, Ivana Šibera, Vlade Goatija, Čeda Ćupića, Ane Čekerevac, Ilije Vujačića, Gordane Vilović etc ... su okončana zbog troškova koje su iziskivali njihov dolazak i sitan honorar. Sitan u odnosu na ono što se i za šta se sve trošilo na domaćem terenu. Tek, što bi se reklo, da'đavolje se nije šteđelo na domaće 'proizvođače znanja'!
Tako smo se oprostili od navedenih autoriteta u nauci. Doduše, nekoliko njih nije prekinulo dolazak u Podgoricu. Dolaze i danas, ali na drugu adresu. UDG, naravno!
Međutim, sve to vrijeme, Filozofski fakultet je rado ugošćavao neke druge autoritete. Prije svih, one u crnim mantijama među kojima su najveću dobrodošlicu imali velikodostojnici SPC - prononsirani ratni huškači i negatori svega što predstavlja crnogorsku samobitnost i nacionalni identitet Crnogoraca.
Možda će neko reći: jeste, ali oni su dolazili ne tražeći honorar. Tačno, što se tiče Vlade i računovodstva u Rektoratu. Ali, što se tiče države u čije ime i za čiji račun su upravljači univerziteta to tako posmatrali, danas je jasno da gostujući nijesu radili za badava! Pravili su distributivni centar Svetosavlja za Crnu Goru.
Kako? Lijepo! Slušaoci njihovih besjeda, koji su otvorenih ustiju gutali njihove riječi, danas su profesori u srednjim školama širom Crne Gore i ko zna koliko njihovih đaka su postali uredni litijaši. Neki od njih su i na Univerzitetu. Među njima i Vesna Bratić. Ali, kao što rekoh, Vesna Bratić nije uzrok, ona je posljedica ...
p.s. O aktuelnoj Upravi UCG, ni riječi. Otišao sam u penziju prije njenog ustoličenja.
