O tome koliko se, međutim, Pokret Evopa sad, URA i Demokrate mogu smatrati partijama centra najbolje, kaže Batrićević, govori činjenica da ako bi u njihovim izjavama uklonili imena onih koji ih izgovaraju, ne bi ih razlikovali od navodnih partija ekstrema.
„Koliko se mogu razlikovati od onih partija koje oni smatraju ekstremima i koliko zaslužuju kategoriju centra najbolje se zna po tome koliko ih možemo razlikovati od navodnih ekstrema. Mišljenja sam da se te partije navodnog centra po većini pitanja jedva mogu razlikovati od navodnih partja ekstrema. Ukoliko bi pročitali njihove izjave i uklonili imena ljudi koji to govore jedva bi mogli razlikovati ko je te rečenice izgovorio“, kazao je Batrićević.
On je, gostujući u Drugačijoj radio vezi, analizirao ko i sa kojim ciljem priziva koalicioni nastup "partija centra" na narednim parlamentarnim izborima i da li je teza o dva jednako opasna nacionalizma, srpskom i crnogorskom, dio tog projekta.
“Ukoliko svi te partije vide kao one koje se ne mogu jasno razlikovati od DF-a, onda one potencijalno potpadaju pod mnogo lakšu mobilizaciju DF-a. Prosto, zašto bi neko glasao derivat kada može da glasa original. Mislim da im pozicija centra odgovara da tvrde jednu vrstu moralne superiornosti i da na taj način pokušavaju da izmaknu stolicu procrnogorskim građanskim partijama. Pokušavaju tako da targetiraju crnogorsko biračko tijelo koje je možda razočarano DPS-om, SD-om, SDP-om”, smatra Batrićević.
Priča o potrebi formiranja koalicije partija centra sve više uzima maha, da li je, međutim, u Crnoj Gori lako poznati partije centra… Batrićević navodi da Crna Gora istorijski nije bila prepoznata kao političko tržište na kojem je ekstremizam bio nagrađivan.
“Paradoks crnogorske političke scene, kada govorimo o ovim podjelama, ukoliko bi vjerovali nekim medijima i nekim partijama je da u Crnoj Gori imate dvije trećine ekstrema i trećinu centra. To je čudno, to ne funkconiše tako, jer oni prvo odrede što su polovi, ko je proglašen za ekstrem, a zatim u centar svrstaju manju gurpu partija koja njima odgovara”, pojašnjava Batrićević.
On ukazuje da se, kod nas, pod desnom ekstremnom partijom smatra ona koja mari za pitanje identiteta.
“Svako interesovanje za tu temu je protumačeno kao desni ekstemizam, što nema nikakvog smisla”, kaže Batrićević.
On ukazuje da su, kako smatra, predsjednik države i premijeru politiku ušli kao izaslanici jedne vjerske organizacije.
“Milojko Spajić se na pobjedničkoj bini 30. avgusta, sa članovima DF-a, našao kao lobista Crkve Srbije u SAD-u, bili su ministri Vlade koja je napravljena u manastiru… To je sve identitetski obilježeno i jasno definisano. Sada naprasno ti isti ljudi daju sebidaju za pravo da ljude koji imaju drugu vrstu identitetskih preferenci smatraju ekstremistima”, kaže Batrićević.
On smatra da se, po tom osnovu ne može napraviti razlika između Demokrata i NSD-a. Na pitanje zbog čega su sad jedni prepoznati kao partije centra, Batrićević objašnjava što je, po njegovom mišljenju, logika te vrste klasifikacije:
“Oni znaju sa kim će ući u koaliciju nakon izbora. Znaju da su oni sa kojima planiraju koalicijupolitički ekstrmi. Zato, da bipripremili teren i opravdali takvu odluku moraju i drugu stranu predstaviti kao jednaku vrstu ekstrema”.
On, takođe, ukazuje na koji način se kod nas rešava dulaizam u glavama onih koji su navodni centar:
“Predsjednik države Jakov Milatović jednoga dana da oreden Amfilohiju koji je najveći islamofob kojeg je znala Crna Gora, da bi sjutra taj isti predsjednik bio začuđen kako horde na ulici napadaju Turke”, navodi Batrićević.
On, takođe, ukazuje da je PES kalasična populistička partija, ali naglašava da kada premijer taj ekonomski populizam poveže sa progonom Turaka u Crnoj Gori onda je jasno da on svoj populizam kači više na desnu stranu.
“Mnogo više udovoljava demografskim strahovima populacije što je tipična karakteristika desnih populista koji nijesu centar”, objašnjava Batrićević.
