Za kupce na kasi u prodavnicama, bar-kod se pretvorio u zvuk – bip.
Svakog dana širom svijeta vertikalne linije različite debljine budu skenirane šest milijardi puta. Oko 70.000 proizvoda prolazi kroz kase svake sekunde.
Bar-kod, kao „dokument“ o identitetu proizvoda takođe omogućava profesionalcima da imaju pristup drugim podacima o proizvodu, izjavila je za Frans pres Lorans Valana, francuski stručnjak za elektronsko etiketiranje.
Bar-kod prvobitno su patentirali Amerikanci Norman Džozef Vudland i Bernard Silver 1952. godine, ali je tek kasnije usavršen i plasiran na tržište pod podsticajem američkog inženjera Džordža Lorera.
Tako je 3. aprila 1973, bar-kod postao, poslije konsultacija između velikih proizvođača i distributera, sistem koji je korišćen za identifikaciju potrošačkih proizvoda.
Taj kod je u Evropi poznat i kao EAN-13 (Evropski broj artikla – European Article Number) ili samo kao 13, broj cifara koji posjeduje.
Prvi proizvod koji je skeniran pomoću svog bar-koda, 26. juna 1974. godine u Ohaju, bio je paketić žvakaće gume, sada izložen u Nacionalnom muzeju američke istorije u Vašingtonu.
Međutim, čuveni bar-kod će uskoro zamjeniti QR kod.
Bar-kod je bio i inspiracija i za određene umjetnike, a kritičari su ga smatrali simbolom prekomjerne potrošnje ili globalizacije. Neke podsjeća na rešetke zatvora, ali je QR kod drugačijeg izgleda, površina koja kombinuje crne i bijele tačke raspoređene na kvadratu, koji je 1994. osmislio Japanac Masahiro Hara.
QR kod je skraćenica za „kod sa brzim odgovorom“ (Quick Response Code). Njegova prednost u odnosu na bar-kod je u tome što može da sadrži mnogo više informacija, kao na primjer o sastavu proizvoda, što je neophodno za reciklažu.
