Pjesnikove rijeci koje su više od cetiri vijeka dirale srca zaljubljenih i romanticnih sada su upisane u kod života. Naucnici sa Kembridža memorisali su svih 154 Šekspirovih soneta na DNK, u želji da prikažu nesluceni potencijal ovakvog nacina memorisanja podataka koji omogucava da se ogromne kolicine informacija upišu na segmente DNK i u tom obliku arhiviraju i cuvaju desetinama hiljada godina, prenijeli su mediji.
Zajedno sa sonetima britanskog barda, naucnici su na nizovima DNK memorisali i audio-zapis govora Martina Lutera Kinga iz 1963, poznatog kao “Ja imam san”, i deceniju stariji prvobitni istraživacki dokument Krika i Votsona, u kom je prvi put opisana struktura DNK u vidu dvostruke spirale.
Prema rijecima naucnika, jedan Šekspirov sonet upisan u DNK teži 0,3 milionita dijela milionitog dijela grama, a jedan gram DNK može da sadrži više informacija nego milion CD-ova.
Ovakvu ideju o skladištenju podataka realizovali su Nik Goldman i Juan Birni iz Evropskog instituta za bioinfromatiku iz Hinkstona kraj Kembridža. Znajuci da DNK predstavlja nevjerovatno efikasan i kompaktan nacin za skladištenje podataka, njih dvojica su radila na pretvaranju ovih molekula u digitalnu memoriju.
Ova memorija sposobna je da kodira nizove jedinica i nula radi skladištenja rijeci, slika, muzike i video snimaka na kompjuterima. Naucnici su razvili kod koji koristi cetiri molekularna slova, odnosno “baze” genetskog materijal - poznata kao G,T, Ci A - za skladištenje informacija.
Digitalni fajlovi skladište podatke kao nizove jedinica i nula, a kod tima sa Kembridža svaki blok od osam cifara u digitalnom kodu pretvara u pet slova DNK. Tako, recimo, kod od osam cifara za slovo T postaje TAGAT, a da bi uskladištili rijeci, naucnici su naprosto spajali nizove pet DNK slova.Tako stih "Thou art more lovely and more temperate" iz Šekspirovog 18. soneta, postaje: TAGATGTGTACAGACTACGC.
Da bi bili sigurni da je DNK korektno memorisala informaciju, naucnici su je umiješali u rastvor i propustili kroz mašinu za sekvencioniranje gena. Odatle su ponovo mogli kompletno da je procitaju, a svoj novi DNK kod su radi provjere imejlom poslali americkoj kompaniji “Edžilent” koja izraduje fizicke nizove DNK za istraživace, i dobili su ga ispravno dešifrovan. Rezultat su objavili u strucnom casopisu “Nejcer”.
Jedno od najboljih svojstva DNK je što za njeno skladištenje nije potrebna energija. Dovoljno je da se cuva na suvom, hladnom i tamnom mjestu, ali zbog visoke cijene proizvodnje DNK ovakvo skladištenje podatak na biološkim hard drajvovima još dugo nece biti isplativo.
Stostruki pad cijene sekvencioniranja DNK do kog je došlo u prošloj deceniji vec je, medutim, ucinio da ono bude ekonomicno za podatke koje treba sacuvati duže od 50 godina.
DNK stvorena na ovaj nacin koristi kod potpuno drugaciji od onog u živim organizmima, tako da ne postoji opasnost da se slucajno ugradi u neki genom. Ukoliko je neko živo bice unese u sebe, naprosto bi bila razgradena i izbacena.
