- Neosporno je da je Univerzitet jednim dijelom i sam kriv za marginalizovanje, prvenstveno zbog nesposobnosti da se reformiše. Ipak, tu je presudna uloga osnivača. Prije je postojao zakon o UCG, a sada je to samo jedna ustanova visokog obrazovanja. Nije ovo Njemačka, Francuska ili Amerika; ne mogu se samo mehanički preuzimati rješenja iz većih državnih sistema, kazao je Stanišić.
On je dodao da se takva ustanova ne smije gurati na marginu, već da o njoj treba voditi računa.
Stanišić je kazao daje neophodno sprovesti reforme na UCG, a prvo se mora dosljedno sprovesti zakonske odredbe o tome da je UCG jedino pravno lice.
- Takve su i preporuke ugledne rekreditacione Komisije, a to je opšti standard. Nažalost, Univerzitet danas više funkcioniše kao holding, labava konfederacija dvadesetak fakulteta. Problemi jednog fakulteta malo kog interesuju. Ljudi na pojedinim fakultetima zaista iskreno vjeruju da je studentska uloga plaćanja školarine isto što i njihova lična zarada, tj. da je to njihov novac "i da ga niko ne smije da im uzima", istakao je Stanišić.
On dodaje da ta sredstva ne mogu ići za isplatu honorara, te da se ne mogu praviti privatni ekstraprofiterski centri na državnim jaslama.
- U posljednje vrijeme sprovedene su određene aktivnosti Upravnog odbora i rektora u tom pravcu, posebno u pogledu finansija. Ja ihu tome podržavam. Drugi problem je nepsotojanje jasnih upravljačkih struktura. Kao posljedica ranijih vremena, aali i nerazumjevanja akademske slobode, Univerzitet je suštinski samoupravljačka struktura, kazao je Stanišić.
Prema njegovom mišljenju, problem Univerziteta je i kvalitet studija, a ne broj upisanih studenata. akođe, dodatni izazov je i nerazvijeno tržište rada i neformalni uticaji pri zapošljavanju.