Nakba (katastrofa) u Palestini opisuje proces etničkog čišćenja u kojem je nenaoružana nacija uništena i njena populacija sistematski prognana od strane bandi i pojedinaca iz svih krajeva svijeta. Nakba je rezultirala raseljavanjem više od 900,000 od ukupno 1.4 miliona Palestinaca koji su živjeli u istorijskoj Palestini 1948. godine.
Većina raseljenog stanovništva je završila u susjednim arapskim zemljama i na Zapadnoj Obali i Pojasu Gaze, ali i u ostalim svjetskim državama. Štaviše, na hiljade Palestinaca - koji su ostali na području pod kontrolom izraelske okupacije 1948. godine - istjerani su iz svojih domova i sa svoje zemlje koju je okupacija zaplijenila.
Prema dokumentovanim dokazima, Izraelci su kontrolisali 774 grada i sela i uništili 531 palestinski grad i selo tokom Nakbe. Zločini cionističkih snaga uključivali su i više od 70 masakara u kojima je ubijeno više od 15 hiljada Palestinaca.
Uprkos raseljavanju oko 900.000 Palestinaca nakon Nakbe (katastrofe) iz 1948. godine, i raseljavanja više od 200.000 Palestinaca nakon rata iz 1967. godine, palestinska populacija u svijetu je približno 13.1 milion, što znači da se palestinsko stanovništvo uvećalo devet puta od Nakbe 1948. godine.
Više od polovine palestinske populacije živi u istorijskoj Palestini i to 6.48 miliona, od kojih 1.57 miliona živi na teritorijama okupiranim 1948. godine koje se sada zovu Izrael, 2.95 miliona na okupiranoj Zapadnoj Obali i Istočnom Jerusalimu, i oko 1.96 miliona u Pojasu Gaze.
Podaci Agencije za palestinske izbjeglice Ujedinjenih nacija (UNRWA) pokazuju da je ukupan broj palestinskih izbjeglica 6.02 miliona. Procjene, međutim, ukazuju da je to minimalni broj izbjeglica, jer mnogi od njih nijesu registrovani.
Popis stanovništva, stanova i ustanova 2017. godine je pokazao da izbjeglice čine 43% stanovništva Palestine. Ova Agencija u posljednjih par godina trpi velike napade usljed kampanje Izraela i Trampove administracije sa ciljem da se palestinske izbjeglice izbrišu a UNRWA ugasi.
Ovo je jedan od mnogo besramnih djelova Trampovog mirovnog plana koji je u suštini cionistička fantazija u kojoj palestinske izbjeglice prihvataju izbjegličke kampove u drugim državama kao svoje domove i odriču se svog nasljeđa, identiteta, kulture i države; a Palestinci u okupiranoj Palestini nastavljaju da žive u oivičenim bantustanima čije granice i populaciju u potpunosti kontroliše izraelska vojska zauvijek.
Pozivamo međunarodnu zajednicu da ne dozvoli ovo potpuno urušavanje međunarodnog pravnog poretka i prevagu sile, zločina i zastrašivanja, jer će budućnost planete u protivnom biti mračna, a svi mehanizmi stvoreni nakon Drugog svjetskog rata da se ništa slično ne bi ponovilo – postaće beznačajni.
Nakba i dalje traje, Palestinci i dalje žive pod vojnom okupacijom strane sile i uskraćena su im najosnovnija ljudska prava. Iako je skoro nezamislivo da u 21. vijeku može postojati toliki nivo kršenja ljudskih prava i međunarodnih zakona, kao i da sve to traje već decenijama, veliki broj ljudi još uvijek nema pravu sliku o realnosti u Palestini i svakodnevnom životu Palestinaca.
Prema međunarodnom pravu, Univerzalnoj deklaraciji o ljudskim pravima iz 1948. godine i Rezoluciji 194 UN-a od iste godine, palestinske izbjeglice imaju pravo da se vrate u svoje domove. Milioni Palestinaca i Palestinki čekaju već decenijama da se međunarodno pravo i zakoni počnu poštovati.
Danas, 72 godine nakon Nakbe, mladi Palestinci napamet znaju imena, geografiju i istoriju zavičaja svojih roditelja, baka i djedova, i odlučni su da nastave borbu za ostvarenje svog prava na povratak.
