Kolona se rastegla krivudavim putem od Kučkih korita do Podgorice, litijaši marširaju kao vojnici prevaljujući 18 kilometara puta; u pravilnom ritmu, kao da su na vojnoj obuci, pjevaju jednu, njima dragu pjesmu.
,Hriste bože, raspeti i sveti, srpska zemlja kroz oblake leti. Leti preko nebeskih visina, krila su joj Morava i Drina“ - pjevaju u sav glas vjernici SPC iz Kuča i nastavljaju: ,,Zbogom prvi nerođeni sine, zbogom ružo, zbogom ruzmariine. Zbogom leto, jeseni i zimo, odlazimo da se ne vratimo…“
Kao eho se vraćaju stihovi stapaju sa sljedećim, najvažnijim stihom: ,,Na tri sveto i na tri sastavno, odlazimo na Kosovo ravno, odlazimo da se ne vratimo“.
Iz kolone se izdužu srpske trobojka, zastave sa četiri ocila; nema jednog crnogorskog obiljažja… I naravno ne ide se na Kosovo, cilj kolone je Hram Hristovog vaskrsenja u Podgorice.Video je uskoro postao viralan, imao je veliki broj pregleda na prosrpskim portalima u Crnoj Gori i desničarskim stranicama u Srbiji, a pjesma je počela da se pjeva u svim gradovima tokom održavanja litija.
Pjesma ,,Hriste bože“ postala je prepoznatljiv simbol protestnih litija Mitropolije SPC, uključujući i okupljanja ispred Hrama Hristovog vaskrsenja u Podgorici, čiji predstavnici, poput oca Gojka Perovića ,kažu da su u pitanju ,,građanski protesti“. Bez obzira na to što sami litijaši sebe nazivaju - Hristovim vojnicima!
U slavu zločina
Ili, možda, sebe s pravom prije smatraju vojnicima, a ne građanima?
Jer, pjesma ,,Hriste Bože“ koju pojaju litijaši po Crnoj Gori je svojevremeno bila himna zloglasnih ,,crvenih beretki“, parapolicijske organizacije službe državne bezbjednosti Miodraga Ulemaka Legije, pravosnažno osuđenog za ubistvo prvog demokratskog premijera Srbije Zorana Đinđića.
Dokaz za tu tvrdnju je čuveni dokumentarac Filipa Švarma iz 2006. godine ,,Jedinica“ u kojem je prikazan Legija koji uz stihove te pjesme predaje raport Slobodanu Miloševiću. Taj video je korišćen i u Haškom tribunalu na suđenju Miloševiću kao dokaz da su ,,crvene beretke“ bile pod direktnom kontrolom tadašnjeg srpskog predsjednika.
Prema priči koju vole da pričaju nekadašnji članovi JSO, Zvezdan Jovanović je uravo pjevušio pjesmu ,,Hriste, Bože” kada je punio pušku iz koje će pucati I ubiti srpskog premijera Zorana Đinđića…
Parapolicijska organizacija ,,crvene beretke“ na svojim profilima na društvenim mrežama nikada nije krila da je ta pjesma njihova himna, uz objavljivanje video snimaka koji svjedoče da su se njeni pripadnici prije svojih akcija u Bosni i Hercegovini i na Kosovu nadahnjivali stihovima te pjesme.
Poznato je kako su te akcije završile i koji su rezultati: stotine i hiljade ubijenih, milion raseljenih u raspadu SFRJ…
Hronika zločina
Širok je spisak sudski dokazanih zločina ,,crvenih beretki“. Pripadnici te jedinice su pravosnažno osuđeni i za ubistvo bivšeg predsjednika Srbije Ivana Stambolića, novinara Slavka Ćuruvije, pokušaj ubistva Vuka Draškovića, ubistva njegove pratnje na Ibarskoj magistrali, ali i u čitavom nizu političkih i mafijaških ubistava u Srbiji sa kraja 90-ih godina u kojem su brutalno likvidirani politički i poslovni neprijatelji bračnog para Milošević.
Sam početak nastanka pjesme ima takođe svoju zlokobnu simboliku i vezuje se za 1989. godinu, buđenje nacionalizma kroz ,,dešavanja naroda“ na Gazimestanu i dolazak na vlast Slobodana Miloševića.
Upravo te godine srpski dramski pisac i akademik SANU Ljubomir Simović, jedan od autora Memoranduma SANU, napisao je dramu ,,Boj na Kosovu“, u namjeri da kosovski mit održi u životu, po kojoj je reditelj Zdravko Šotra snimio istoimeni film. Taman za 600. godišnjicu Kosovske bitke i ustoličenje novog srpskog vožda na Gazimestanu.
Upravo je pjesma ,,Hriste Bože“ iz Simovićevog komada par godina kasnije postala je himna Jedinice za specijalne operacije.
Izvođenja
Prije ovogodišnjih crnogorskih litijaša, pjesma je javno pjevana 2008. godine prilikom protesta Srpske radikalne stanke kada je njihov predsjednik Vojislav Šešelj otišao u Haški tribunal.
Tom ispraćaju prisustvovao je i današnji predsjednik Srbije Aleksandar Vučić koji se par godina kasnije kroz odavanje počasti Zoranu Đinđiću ogradio od simbolike ,,crvenih beretki“.
Nažalost, dvanaest godina kasnije u Crnoj Gori, sve pod plaštom ,,građanskih protesta“ i borbe protiv Zakona o slobodi vjeroispovjesti povampirila se užasna pjesma, kao što se povampirila nacionalistička i šovinistička politika zbog koje se niko u Crnoj Gori ne može osjećati prijatno.
Što je simbolika oživljavanje ove pjesme, ako ne javni poziv na novo zlo i oživljavanje starih sukoba? Kako se osjećaju pripadnici nesrpskog stanovništa i manjina u Crnoj Gori znajući simboliku ove pjesme? Znaju li crnogorski litijaši da ponavljanjem te pjesme suštinski prizivaju ponavljanje najgore prošlosti Balkana?
Te odgovore moraće u narednim danima da daju Mitropolija crnogorsko- primorska Srpske pravoslavne crkve. Ali i država Crna Gora i njene institucije.
