Piše: Vladimir Jovanović
„Poslanstvo Konstantinopoljske patrijaršije činili su i mitropoliti galski g. Emanuil (Adamakis), adrijanopoljski g. Amfilohije (Stergiu) i silivrijski g. Maksim (Vgenopulos), kao i jerođakon Grigorije, sekretar Carigradske patrijaršije.
U razgovoru su učestvovali članovi Svetoga arhijerejskoga Sinoda Srpske pravoslavne crkve: mitropolit dabrobosanski g. Hrizostom (Jević), episkopi bački g. Irinej (Bulović), šumadijski g. Jovan (Mladenović) i kruševački g. David (Perović); kao i mitropoliti crnogorsko-primorski g. Amfilohije (Radović) i zagrebačko-ljubljanski g. Porfirije (Perić)”.
SPC u saopštenju ne navodi ništa o temama i rezultatima sastanka.
„Antena M” otkrila je da crkveni Beograd i Carigrad pregovaraju u tajnosti.
Do kasno sinoć, kada se pojavilo saopštenje SPC, ni Srpska crkva ni Vaseljenska patrijaršija nijesu zvanično ni najavile, niti potvrdile, da vode razgovore u Beogradu.
Delegacija Vaseljenske patrijaršije je još 24. oktobra bila u Beogradu.
Vaseljenska patrijaršija je tomosom iz 1922. Srbima priznala autokefaliju i status patrijaršije, ali i teritorijalno rasprostiranje jurisdikcije SPC na čitavu nekadašnju Jugoslaviju, uključujući Śevernu Makedoniju i Crnu Goru. Taj tomos je na snazi, iako Jugoslavija ne postoji.
SPC nije samo najglasnija od onih crkava koje, povodom ukrajinskoga crkvenoga pitanja, podržavaju Moskvu u sukobu s Carigradom. Otišla je korak dalje – preporučila svojoj jerarhiji da ne saslužuje sa jerarhijom Vaseljenske patrijaršije. Sada će takvu odluku vjerovatno proširiti i na jerarhiju Grčke crkve.
***
Prema iz više izvora potvrđenim saznanjima „Antene M”, jedna od tema razgovora u Beogradskoj patrijaršiji između Srba i Grka sa Fanara bila je – Crna Gora.
Drugim riječima, u Beogradu je diskutovano o tomosu SPC iz 1922. godine u kojem je, između ostaloga, Vaseljenska patrijaršija konstatovala pristupanje autokefalne Crnogorske crkve novoformiranoj Ujedinjenoj autokefalnoj pravoslavnoj srpskoj crkvi Kraljevine SHS, od 1929. godine nazvanoj: SPC.
***
Neće li crkveno pitanje Crne Gore, suprotno crkveno-kanonskome pravu, biti „moneta za potkusurivanje” u mogućem obnavljanju odnosa Carigrada i Beograda?
Čak i da su ovi razgovori Vaseljenske i Srpske patrijaršije možda bili neuspješni, činjenica je da se, ovih dana, o jednome od vitalnih pitanja opstanka Crne Gore, kao i toliko puta u istoriji, opet razgovaralo i odlučivalo u Beogradu.
„Ispred Crne Gore” je tamo bio Amfilohije Radović, osoba koju je upravo Beograd još 1990. sa poznatim zadacima prekomandovao u Crnu Goru?!
Sve to nas podśeća na realnost – Crna Gora, uprkos svečanim izjavama njezinih zvaničnika i nominalnim odrednicama ustavnoga i međunarodnoga prava, de facto još nije nezavisna država, jer uopšte ne odlučuje – niti u skladu sa crkveno-kanonskim pravom Istočno-pravoslavne crkve pokazuje interesovanje da odlučuje – o pitanjima svojega „duhovnoga suvereniteta”.
Komentari (2)
Glavni argument SPC je da je ona prije stvaranja Kraljevine SHS 1918 godine,voljom velikih sila nije mogla iz političkih razloga biti jedinstvena.Već je djelovala preko svojih Mitropolija koje su bile Crnogorska,Beogradska i Karlovačka (Za Austro Ugarsku),to je njen stav koji ne želi da ruši tek tako Vaseljnska Patrijaršija,već želi da sama SPC eventualnim kompromisom dozvoli izlazak iz njenog sastava prije svega Makedonskoj crkvi koja je nepriznata već pola vijeka (od 1967.) Što se naše crkve tiče sve dok je brane i lobiraju za nju ateisti i agnostičari preko političara i poluga vlasti tu se prije svega misli na Darka Šukovića DPS tv islijednika,Miška Vukovića,Šerba Rastodera i njima sličnih teško će Vaseljenska Patrijaršija ući u sukob sa SPC i njenom Mitropolijom Crnogorsko-Primorskom pogotovo što većina pravoslanog življa u CG nju podržava.To su fakti dopadali se oni nama ili ne.
Najžalosnije od svega je to što mi nemamo naroda ni za crkvu ni za državu.
