Sinčuk važi za jednog od najubjedljivijih virtouza današnjice, vlasnik je niza prestižnih umjetničkih priznanja, koja su ga zasipala još od najranijih dana i tokom studija u Moskvi, a posebno se izdvaja pobjeda na prestižnom konkursu „Rahmanjinov“.
Prešavši na drugi kontinent, razvijao je svoj pijanizam podučavajući se i u Sjedinjenim Državama, na Zapadnoj obali, ali se najudobnije osjeća u Evropi. No, kada se pogleda lista njegovih nastupa u gradovima i uglednim dvoranama širom svijeta, od SAD do Dalekog istoka, postaje jasno da za njegovu klavirsku privlačnost zapravo nema granica.
U svom repertoaru, kako kaže, posebna mjesta zauzimaju djela njegovih sunarodnika Rahmanjinova i Čajkovskog, i smatra da je za svu rusku muziku zajednička toplina koju sa sobom nosi.
„Te emocije možete osjetiti kad ja sviram, teško mi je da o tome govorim jer neću ništa objasniti. Morate da me slušate i osjetićete sve“, kazao je Sinčuk.
Od 2014. godine se bavi pedagoškim radom. Godine 2015/2016. radio je kao asistent na Državnom moskovskom konzervatorijumu Čajkovski. Pored toga, redovno održava majstorske kurseve u Evropi, Americi i Aziji.
Profesorski rad, kaže Sinčuk, mnogo mu prija.
„U tom procesu rada nekad i ja osjetim potrebu da radim nešto što nisam radio dok nisam bio student, tako da je taj pedagoški rad važan proces kako za studente tako i za mene“, istakao je on.
Sinčuk sarađuje sa brojnim ruskim i međunarodnim simfonijskim orkestrima, uključujući Orkestar Marijinski, Nacionalni filharmonijski orkestar Rusije, Simfonijski orkestar Moskve „Ruska filharmonija“, Brandenburški državni orkestar iz Frankfurta, Sofijska nacionalna filharmonija. Solistički album Aleksandra Sinčuka koji sadrži remek-djela ruskih kompozitora Čajkovskog, Skrjabina i Rahmanjinova snimljen je u Velikoj sali Moskovskog konzervatorijuma, a izdao ga je Classical Records 2014. godine.
Komercijalizacija umjetnosti je nešto što, kako kaže ovaj ruski pijanista, nije zaobišlo ni klasičnu muziku, a rješenje tog problema vidi u popularizaciji ove vrste muzike.
„Jedino tako možemo taj loš uticaj komercijalizacije da izbjegnemo na neki način. Tu su televizija, radio, sve društvene mreže koje sad postoje, muzičari i ljudi koji vole ovu muziku moraju da se time pozabave“, zaključio je Sinčuk.
