- Ta činjenica, kao i stil pisma, ne ukazuje na regularnost, jer Vaseljenska patrijaršija dobro zna da se ni po kojem protokolu ne može obraćati šefu države posredstvom bilo čijeg sajta. Pod uslovom da je to pismo potpisao g. Vartolomej, bez obzira na to ko ga je pisao, na Patrijaršiji u Istanbulu i njenom sadašnjem čelniku ostaje trajni biljeg falsifikata istorije, neistine koja pretenduje da zamijeni istinu; to je biljeg antihrišćanske i antigrađanske savjesti – istakao je Perović.
Gospodin Vartolomej, dodaje on, zna da su njegovi prethodnici na Vaseljenskom tronu priznavali autokefalnost Crnogorske crkve, da se to nalazi u publikacijama Vaseljenske patrijaršije i u nizu dokumenata, da to piše u Ustavu Svetog sinoda Crnogorske crkve i u Ustavu Knjaževine Crne Gore iz 1905. godine, kao i u čestitkama Vaseljenske patrijaršije i „sestrinske Pravoslavne crkve u Kneževini Srbiji“, 1910, poglavaru autokefalne Crnogorske crkve mitropitu Mitrofanu Banu.
- A to potvrđuju /i/ arhivski izvori, istorije Srpske pravoslavne crkve i enciklopedije objavljene u prvoj i drugoj Jugoslaviji. Sve je to, svakako, poznato gospodinu Vartolomeju i njegovim savjetnicima, pa je utoliko čudnije da se poglavar „prve među jednakima“ patrijaršije potpisuje ispod ovih falsifikata – navodi on.
Perović ocjenjuje da je „svima jasno, pa i Srpskoj crkvi i njenoj Mitropoliji na Cetinju, da država Crna Gora preuzima punu odgovornost za ravnopravnost svih vjernika i crkvenih organizacija, kao i vlasništvo nad crnogorskim hramovima koji su građeni do 1918, do reokupacije Crne Gore i nasilno, nekanonsko prisajedinjenje Crnogorske crkve Pravoslavnoj crkvi u Kraljevini Srbiji“.
