Pitamo se svi skupa zašto je crkva Svetog Nikole ukrašena zastavom srpske pravoslavne crkve sa četiri ocila, simbolom popularne srpske krilatice, koja se pripisuje Svetom Savi “ Samo sloga Srbina spasava “.
Pa dobro pomislih, da li se opravdanje može naći u činjenici da je naša Crnogorska mitropolija izgubila svoju autokefalnost 1920. ujedinjenjem mjesnih pravoslavnih crkava na teritoriji Kraljevine SHS i tako postala jedna od četiri mitropolije na kojoj djeluje Srpska pravoslavna crkva.
Zašto se takvo obilježje nalazi samo na crkvi Svetog Nikole a ne i na crkvi Svetog Luke i zbog čega se sličnim obilježjima ne ukaže na čitavi istorijat crkve Svetog Nikole, neizbježno se nameće pitanje.
DOMINIKANSKI SAMOSTAN
Naime na mjestu današnje crkve se nekada nalazio dominikanski samostan koji je napušten krajem osamnaestog vijeka, u vrijeme Napoleonovog osvajanja Boke taj prostor je poklonjen pravoslavnima da sagrade crkvu, slično istorijatu crkve Svetog Luke, koja je služila kao bogomolja i katolicima i pravoslavnim vjernicima.
Crkva Svetog Nikole iz 1810. je zajedno sa francuskom kasarnom izgorjela u požaru a nova crkva je podignuta između 1902. i 1909. godine i nije okrenuta kao većina pravoslavnih bogomolja ka istoku.
Nakon pokušaja rješavanja enigme na fasadi pomenute crkve, ulaskom u crkvu Svetog Nikole uz zvuke pojanja crkvenog hora ugazili smo u žutu brnistru ili žuku, makiju koja obilato ukrašava naše jadransko primorje.
Poluosušene stabljike sa žutim, napuklim od nagažaja smrvljenim cvjetovima povukle su moje ruke, prsti su zagrabili nekoliko stabljika I počeli da prave vijenac. Nijesu su se lako dale ukrotiti pa su ih zato još u antičko doba koristili za izradu užadi, mreža, jedara, odjeće, za prekrivanje krovova, izradu potplata, papira, platna I tekstila.
RUSKI SVETAC
Nije izgledala kao da je namočena u moru, pripremljena za izvlačenje vlakana, bila je jednostavno zgaženi dekor crkve povodom proslave Svetog Trojstva. Nakon što je hor završio sa pjesmom, vjernici su se uz blagoslov sveštenog lica mogli pokloniti moštima ruskog sveca koji će još samo određeno vrijeme biti u Crnoj Gori.
Uslijedio je sasvim neoubičajen obrt u diskursu sveštenog lica, koji je počeo pozivati prisutne vjernike kao I sve ostale pristalice bunta protiv novog zakona o slobodi vjeroispovijesti, koji teritorije Mitropolije crnogorsko-primorske smiješta u okrilje države na kojoj se i nalaze oduzimajući im oreol srpske pravoslavnosti.
Crkva postade predikaonica sa koje su se upućivale rečenice revolta protiv predsjednika Crne Gore i Vlade u nadi da će potpisnici peticije biti do Vidovdana u broju od 100.000 I tako onemogućiti izglasavanje predloženog zakona.
Pomislih da je procvetala žuka pomutila svijest crkvenih lica pa je svojim tajanstvenim opijatom od aromatičnih ulja mir sakralnog objekta pretvorila u žestoki politički obračun sa neizvjesnim ishodom povratka samostalnosti Crnogorske mitropolije, koja joj je onomad uzeta. (Autorka je profesorka i turistički vodič)
