Prvostepenom ukinutom presudom je utvrđeno da je direktor Veselin Pićurić još 2009. godine nezakonito postavio video-nadzor u učionice, računarske sale i laboratorije, tokom maja 2011. u učionice za praktičnu nastavu, a potom i u toalet škole.
Sudija Osnovnog suda Katarina Janković je naložila školi da profesorima, njih jedanaest, isplati po 1.000 eura zbog povreda prava na privatnost i prava na psihički (duševni) integritet, kao i da plati troškove postupka od 2.522,10 eura.
Vijeće Višeg suda, koje su činili sudije Verica Sekulić, Tatjana Ljujić i Zoran Šćepanović, zaključili su da je prvostepena presuda donijeta uz počinjenu bitnu povredu odredaba parničnog postupka jer je izreka protivrječna razlozima, presuda ne sadrži valjane razloge o svim odlučnim činjenicama, a dati razlozi su nejasni i protivrječni. Takođe je zasnovana i na nepotpuno utvrđenom činjeničnom stanju, što je, za sada, za posledicu imalo pogrešnu primjenu materijalnog prava.
Profesori su tužbom tražili da im škola isplati po 1.500 eura, sa zakonskom kamatom od podnošenja tužbe do konačne isplate.
Prevashodno se prvostepeni sud nije na valjan način bavio utvrđenjem kada su kod tužene škole uvedene kamere, da li je uvođenju kamera prethodila odluka o uvođenju istih, i da li je uvođenju kamera kod tužene prethodilo pribavljanje određenih saglasnosti i mišljenja, uključujući i Agencije za zaštitu ličnih podataka, te da li se nastavničko vijeće tužene o kamerama izjašnjavalo prije 2011. godine.
“Istovremeno, pobijana presudane sadrži ni valjane razloge o tome da li su se svi tužioci izjašnjavali na sjednici Nastavničkog vijeća o uvođenju kamera, da li su bili za ili protiv uvođenja istih, tj. da li je bilo koji od tužilaca bio protiv, pri čemu prvostepeni sud nije cijenio na valjan način utvrđenja koja proizilaze iz zapisnika Nastavničkog vijeća od 13. aprila 2011. godine”, navodi se u presudi Višeg suda.
Sudijama Višeg suda je sporno i što se sudija Osnovnog suda nije bavila ni utvrđenjem da li se Nastavničko vijeće konkretno izjašnjavalo o prostorijama u kojima bi eventualno trebalo postaviti kamere, odnosno povodom postavljenih kamera (u koliko su iste bile prethodno postavljene), pri čemu pobijana presuda, kako navode, ne sadrži razloge ni o tome da li su kamere bile postavljene u sanitarnim prostorijama namijenjenim za profesore (ukoliko za njih, kao profesore, postoje posebne sanitarne prostorije), a ukoliko jesu u kojim djelovima tih prostorija su bile postavljene.
“Pobijana presuda nema valjanih razloga ni o tome da li su prikazivani i zloupotrebljavani snimci koji su bilježeni upravo onim kamerama za koje se tužbom tvrdi da su nezakonito postavljene i da su profesori nezakonito snimani”, navodi se u presudi.
