Izguslao: Milivoje Krivokapić
Nema jutra dokle sunce grane,
Niti zore dok rujna ne svane,
No se zorene zabijeli rosa,
Na sjeveru slavnog Vesterosa.
Noćni kralj se žustro namerači,
Da rod ljudski zavazda potlači,
Jedanaest 'illjada godina,
Otima' je pođekome sina,
I mađijom budio je mrtve,
Poginule, svakojake žrtve,
Ubijelome Zimovrelu gradu,
Započeće svoju strahovladu.
I još jedno ima on u planu,
Ubit' Brena, tu trooku vranu.
U noć mrklu ispred Zimovrela,
Skupila se armija cijela,
Dotraci su već željni harange,
Nekaljani stali u falange,
Predvodi ih ser Džora stameni,
Gordo stoji kao kip kameni,
A i Tormund riđa zlica ljuta,
Nikome se ne pomiče s puta,
Dok ser Džejmi i slika i dika,
Premetnu se u najboljeg lika,
Ruka jedna, ali dobro služi
Brijenu će dobro da zaduži.
Jednooki Dondarion Berik,
Došao je da opita čelik,
Uz njega jei mrgodno Pseto,
Da dušmani povilene kleto,
Džendri, Podrik i Ed snažnih ruku,
Složno stoje da dušmane tuku.
Kad evo ti gorde Melisandre,
Halja joj se svila na meandre,
'Oće u smrt prije nego svane,
Dotracima uždi jatagane.
Kad to viđe ser Džora sijedi,
Dotracima brz juriš naredi,
U noć mrklu, pod sablje ubica,
Kojim jošte ne viđoše lica.
Sve to gleda Snježni Džone vrli,
Kako vojska u smrt crnu hrli,
A Deneris pored njega ćuti,
I najgoru sudbinu im sluti.
U to vojska mrtvijeh navrla,
Udarila povrh svakog grla,
Jure mrtvi, naviru ko voda,
'Oće krvi od ljudskogaroda.
Deneris i Džon sa visine,
Zmajskom vatrom pale mrtve psine,
Al' kralj noćni naivan ne bio,
Lednom vradžbom vid im zamaglio.
Sve to gleda Arja sa bedema,
I sestru Sansu u kriptu otprema,
Pa se spremi i u borbu krenu,
Da pomogne svojemu plemenu.
A na polju krv se vrela lije,
Lete glave, ginu divizije,
Ed pošteni braneć' Tarli Sema,
Pade mrtav od mrca nijema.
Te ljudska se vojska sa poljane,
Mora povuć' međ' zidine znane,
I odatle pokušat da brani,
Ono malo što još ne sa'rani.
A Bren tihi ispod bijelih grana,
Noćnog kralja prati putem vrana,
Grejdžoj Teon odano ga prati,
Čast i ime svoje da povrati.
Kratko traja na šancu blokada,
Došli mrtvi podno samog grada,
Ne viđe se ovakvog zijana,
Još od bitke dvaju kopiljana.
U to nasred gradskih vrata banu,
Div stravični i da kolje stanu,
Al' Lijana od Mormonta vila,
Mlađana se hitro odvažila,
Dolična joj bi golema žrtva,
Ubi diva i s njim osta mrtva.
A Ajra se domogla odaja,
Tu je kratko zamuknula graja,
No brzo je sustigoše zlice,
Dondarion gleda ih u lice,
Tu je smrtne rane zadobio,
Da bi Arju mladu zaštitio.
Arja gleda Berika neživa,
Melisandra tiho je doziva,
Podsjeti je usred Zimovrela,
Na učenje Sirija Forela,
Te se ova dade u jurnjavu,
Da nekome britvom skine glavu.
A na nebu, ko da munja piše,
Viserion na braću kidiše,
Na uzde ga Noćni kralj zateže,
Vatre pljuju i čeljusti reže,
No se zmajska braća otrgnuše,
I Noćnoga kralja tad svrgnuše,
Ambisa se on u noćnu tminu,
Viserion pade na dolinu.
Tu Džon odma' za kraljem se dade,
Da ga stigne i časti ga pravde,
Al' kralj tada mađije priziva,
I vaskrsnu svakoga neživa.
Primak'o se svakom ples sa smrću,
Džabe sjeku, mrtvi se povrću,
Kralj Noći pristupio netom,
Đe Bren mirno sjedi pod drvetom,
Tad Teon se hrabro osmjelio,
Na kralja se hitro obrušio,
Smrt ga stiže sred' jurišnog žara,
Od oštrice ledenog vladara.
Gledaju se dva dušmanaznana,
Kralj ledeni i Bren moćna vrana,
I tek što kralj krenu da presudi,
Brenu vrani da smrtno naudi,
Kroz noć jurnu ko brza strijela,
Arja hrabra na kralja bijela,
Valirijski čelik kratko sinu,
Zari ga u kraljevu drobinu,
Kralj se rasu kao šaka žita,
A sa njime i negova svita.
A na bojnom polju odma' potom,
Ser Džora se prašta sa životom,
U naručju svoje vladarice,
Spokoj spušti na krvavo lice.
Sa istoka rujna zora rudi,
Melisandra razgolila grudi,
Odreče se magije i stušti,
Da u ledno jutro dušupušti.
A jutru se niko nada' nije,
Pretekoše ljudi, ka' i prije,
No će brzo krenut' bitke dolje,
Za Gvozdeno kleto prijestolje.
