“Crnogorska državana administracija je zavjerenička organizacija protiv sopstvene države koja je isplela široku mrežu zavjerenika unutar sebe koji rade protiv interesa zemlje koju opslužuju. Pipci su joj rašireni s vrha do dna, uključujući i mnoštvo anticrnogorskih političkih partija i nevladinih organizacija. U političkome smislu je korumpirana, i radi u korist propasti Crne Gore. Nesporno je i da je instruirana iz međunarodnih centara koji podupiru političke snage u zemlji koje snivaju slom državnoga suvereniteta i ustavnoga poretka. Nije moguće stati joj na kraj, ukoliko se ne povede opšta kampanja, koju bi morale da predvode najviše državne adrese”, kazao je Skala radiju koordinator Crnogorskog pokreta Stevo Vučinić.
Prema njegovim riječima zato se nije čuditi da je tužilaštvo odbačilo krivičnu prijavu protivu hercegnovskoga društva “Soko”, koje je organizovalo parastos saradniku okupatora Draži Mihailoviću i protiv budvanske opštine koja je obnovila spomenik kralju Petru Karađorđeviću u Budvi.
On je napomenuo da je Zakonom o spomen-obilježjima zabranjeno podizati spomen-obilježje za događaj koji označava gubitak slobode ili nezavisnosti Crne Gore.
“Cijela dinastija Karađorđevića, uključujući i kralja Petra i srpska vojska su simboli propasti i uništenja Crne Gore, i na njih se odnose ova dva stava člana 10 pomenutoga Zakona. Ta dinastija, silom srpske vojske i njenoga oružja, 1918. godine, uklonila je crnogorsku dinastiju Petrović-Njegoš s državnoga trona, ukinula crnogorsku državu i Crnogorsku crkvu i uzrokovala propast zemlje. Posljedice su zastrašujuće, i do danas izazivaju sporove, sukobe i destabilizuju političke prilike na način koji ne dozvoljava zemlji da se uredi u političkom, ekonomskom, privrednom i svakom drugom smislu. Najteže posljedice bile su: građanski rat koji je trajao od 1919. do 1928. godine s velikim žrtvama i mnogo popaljenih domova, opšte zaostajanje zemlje u obrazovnom, kulturnom i privrednom smislu, bespoštedna pljačka svih crnogorskih resursa i jezička, kulturna i politička denacionalizacija stanovništva”, istakao je Vučinić.
Ta ista dinastija, dodaje on, oličena u kralju Petru II, iz Londona, i četnici kao njegov oružani instrument na čelu s Dražom Mihailovićem, 1941. godine objavili su rat domoljubima iz partizanskoga pokreta, i cijelo vrijeme Drugoga svjetskoga rata ratovali su protiv njih na strani okupacionih sila Italije i Njemačke.
“Za te četiri godine koliko je trajao Drugi svjetski rat, oni i njihovi okupacioni saveznici, ostavili su iza sebe više od 40.000 ubijenih građana Crne Gore. Parastos osuđenome ratnome zločincu, jedna je vrsta rehabilitacije, duhovne naravi, vjernoga saveznika fašističkih država, koje su tokom genocidnoga pohoda na Rusiju iza sebe ostavile 20 milona ruskih grobova, što su četnici zdušno podržavali. Zato je suština njegovoga bića bila zločinačka, i on sam je zločinačko obilježje vremena u kojemu je djelovao s pozicije komadanta četničkih jedinica, koje je pretvorio u zločinačku i šovinističku organizaciju zbog čega jeste zločinac. Parastosom se podstiče na djelo izazivanja nacionalne mržnje prema grupi ili članu grupe koja je određena na osnovu rase, boje kože, religije, porijekla, državne ili nacionalne pripadnosti, iz člana 370. stav 1, istoga Zakonika. U ovom slučaju, mržnja se indirektno raspiruje prema Crnogorcima, Bošnjacima, Muslimanima, Hrvatima i Albancima, koji su bili meta zločiničkih pohoda četničkih jedinca Dragoljuba Draže Mihailovića, u toku Drugoga svjetskoga rata”, rekao je Vučinić.
