Tokom Drugog svjetskog rata bio je kurir, između ostalih poznatim revolucionarima Sergiju Staniću i Mirku Vešoviću, o čemu vjerno svjedoči knjiga „Pioniri Jugoslavije u ratu“. Potiče iz ugledne kučke porodice Mićković sa Bezjova. Njegova braća Miljan, Radun i Radosav su borci NOR-a od 13. jula 1941. godine istaknuti društvenopolitički i kulturni poslenici. Đorđije je bio društvenopolitički radnik i aktivista u Kučima, pokretač i organizator mnogih akcija u svom kraju. Višestruki je udarnik radnih akcija širom bivše Jugoslavije i komandant Radne brigade „Komovi“. Od 1990. godine beskompromisni je i dosljedni borac za nezavisnu Crnu Goru. Potiče iz porodice koja je i 1918. godine stala na stranu odbrane državne nezavisnosti i dostojanstva Crne Gore. Otac Novica interniran je u logor Boldagason, u Mađarskoj, a stric Tomica 1918, kao protivnik bezuslovnog ujedinjenja, bježi iz zatočeništva i odlazi u Gaetu gdje se priključuje pristalicama kralja Nikole.
Kao omladinac pokazuje interesovanje za književnost i piše poeziju. Nažalost, spremnu zbirku nikada nije objavio, a do posljednjeg dana ostaje zaljubljenik u literaturu, privržen pjesnicima ljevičarske orijentacije, posebno poeziji Radovana Zogovića apostrofirajući njegov stih „Crna Gora gazi Crnu Goru“, vidjevši u njemu mnoge tragične etape crnogorske istorije. Od devedesete godine prošlog vijeka svoje stavove o obnovi nezavisnosti Crne Gore iznosi beskompromisno na svakom mjestu.
Zbog toga u njegovim Kučima trpi česte provokacije i druge neprijatnosti. Iako usamljen u svojoj sredini se zalaže za crnogorski jezik, državne simbole, Crnogorsku crkvu i suprotstavlja negatorima crnogorske nacije. Dostojanstveno je podnosio sve i dočekao da se obistine ideje za koje se zalagao. Čvrst karakter, principijelnost i visok moral dosljedno demonstrira ličnim primjerima, smatrajući to svojim dužnošću. Iako je poput mnogih mogao ostvariti veća prava, doživotno prima, više nego skromnu, nadoknadu materijalnog obezbjeđenja boraca.
Na istim vrjednosnim osnovama, polazeći od crnogorskog moralnog kodeksa, tradicije i patriotizma vaspitavao je i svoje potomstvo. Vrijeme u kojem živimo relativizuje i mijenja etičke vrijednosti, radi čega moramo isticati vrline i moralnu čvrstinu ličnosti kao što je Đorđije Mićković, svjesni da ih jedino tako možemo sačuvati i dati primjer dolazećim generacijama. Sahranjen je u svom Bezjovu 28. oktobra, na groblju Martinika, kod Crkve Svetog Petra Cetinjskog, sa crnogorskim grbom i petokrakom na nadgrobnoj ploči, simbolima za koje se istrajno i hrabro borio i nosio ih u srcu. Odajući dužno poštovanje i zahvalnost Đorđiju Mićkoviću klanjamo se i sjenima svih pripadnika partizanskog pokreta i borcima za slobodu i dostojanstvo Crne Gore.
