Predstava će premijerno biti izvedena 12. oktobra na Velikoj sceni, čime će Crnogorsko narodno pozorište otvoriti novu sezonu 2018/2019. „Bure baruta“ je na repertoaru i 13. oktobra.
Scenograf predstave je Valentin Svetozarev, kostimografkinja Tijana Todorović, kompozitor Goran Trajkoski. Za scenski pokret zadužena je Nada Vukčević, asistent reditelja je Milivoje Lakić a asistentkinja kostomografa Marta Garčević. Izvršne producentkinje su Nela Otašević i Janja Ražnatović.
U predstavi igraju: Mirko Vlahović, Goran Vujović, Aleksandar Gavranić, Danilo Čelebić, Vukan Pejović, Vanja Jovićević, Zoran Vujović, Ana Vučković, Marko Todorović, Filip Đuretić, Petar Burić, Branimir Popović, Nikola Perišić, Mišo Obradović, Dejan Ivanić, Dušan Kovačević, Jelena Nenezić Rakočević, Stevan Radusinović, Jadranka Mamić, Slobodan Marunović, Danilo Čelebić, Gojko Burzanović i Sneža Matanović.
Bend „Toplo pivo“ čine: Bojan Drobnjak, Milutin Barbul, Mladen Nikčević, Goran Popović i Jovica Mirković.
Orkestar počasne garde Vojske Crne Gore čine: Bjeletić Stefan, Bjeletić Stevica, Maršić Dario, Andrijević Nebojša, Ralević Nikola, Ivković Ivica, Jovanović Ljubiša, Antić Gradimir, Todorović Miša, Popović Vladimir, Pavićević Stefan, Biskupović Tihomir, Marković Mario, Samolov Siniša, Magovčević Rade, Đukić Krsto, Knežević Dejan i Belević Milo.
Direktorica Zorana Kralj kazala je da je “Bure baruta” još jedan veliki produkcioni projekat: “Bure bruta je predstava koja okuplja veliki broj glumaca, sa akcentom na glumce iz ansambla CNP-a, veliki broj saradnika i kompletnog tima koji je uključen u pripremu, izvođenje i realizaciju komada. Pored činjenice da je riječ o kultnom tekstu Dejana Dukovskog koji u rediteljskom čitanju Dejana Projkovskog jeste i aktuealn i savremen i blizak današnjem gledaocu, ono što smatram da je danas važno istaći je činjenica da je ova predstava potvrdila jednu jako važnu stvar a to je snaga našeg glumačkog ansambla, posvećenost, talenat, uigranost i profesionalnost naših glumaca koji su i u ovoj predstavi pokazali da imamo ansambl spreman i sposoban da iznese najširi mogući repertoar. Mislim da danas treba odati priznanje upravo njima, ali i kompletnom timu, svim ljudima koji su ponovo pokazali da smo kao nacionalni teatar i najveća teatarska kuća u Crnoj Gori, nosioci najsloženijih produkcionih i umjetničkih projekata.” Ona je najavila i novu predstavu u produkciji CNP-a: “Koristim priliku da i na početku nove pozorišne sezone najavim odnosno potvrdim program koji je planiran do kraja ove godine, koji je i usvojen od Savjeta CNP-a. Nakon premijere ove predstave slijedi nam još jedna nova predstava do kraja godine. Dijego De Breja, reditelj koji je režirao u CNP-u “Gorski vijenac”, predstavu koja se i dalje igra na našem repertoaru, režiraće Molijerovog “Tartifa”. Probe počinju početkom novembra a premijera je planirana za drugu polovinu decembra. Naravno, do kraja godine na našem repertoaru su predstave novije produkcije i uspješne igrajuće predstave iz prethodnih godina , kao i nastojanje da budemo prisutni i na drugim scenama u Crnoj Gori i regionu.”
Umjetnički direktor Željko Sošić istakao je da predstava ima snažne gostujuće potencijale: “CNP je u fazi kada planira važna gostovanja, kako u regionu tako i širom Evrope i ova predstava je nešto što nam je bilo potrebno i što se uklapa u našu repertoarsku politku. Kada govorimo o aktuelnosti, iako bi se pomislilo da su godine prošle i da je vrijeme kada je ovaj tekst nastao prošlo vrijeme, savremeno rediteljsko čitanje i glumačke kreacije, kao i doprinos autorskog tima, energija i atmosfera koja isijava, uz tematiku koja korespondira sa sadašnjicom, čine ovaj komad i te kako aktuelnim sada i ovdje.”
Reditelj Dejan Projkovski naglasio je da “Bure baruta” nema politički kontekst :”Naša predstava se ne bavi politikom, bavi se nama i govori o malom čovjeku na balkanu.“Bure baruta” danas znači da je ovo predstava za sve ljude koji nešto čekaju na Balkanu, sve generacije koje čekaju bolji život, posao, vizu, sreću, ljubav, zelenu kartu… “Bure baruta” je priča o izgubljenim generacijama, pitanje do kada će tranzicija na Balkanu da bude prisutna, ali to nije period koji prolazi – to je system I mašina koja jede ljudske živote. Naše “Bure baruta” priča o tome da je važno da se Balkan okrene samom sebi – mislim da smo dosta vremena potrošili čekajući. Otud željeznička stanica i vagoni vozova kao scenografija.”
Kompozitor Goran Trajkoski izrazio je zadovoljstvo što je ovog puta dobio priliku da radi muziku uživo, sa bendom i orkestrom: “Nosim lijepo iskustvo iz prethodnog procesa u CNP-u, ali mi je drago što sam ovog puta radio muziku uživo jer smatram da je za pozorišnu predstavu najtačnija i najviše odgovarajuća upravo živa muzika.”
Kostimografkinja Tijana Todorović priznala je da joj je u početku bilo teško da vizualizuje kostime ali je nakon prvih čitajućih proba prepoznala aktuelnost teksta kroz samu sebe: “Prepoznala sam se u ovom tekstu jer sam i ja jednog dana sjela na voz i odselila se odavde i vjerovatno se više neću vraćati, osim kada me pozove CNP-a” – kaže kroz smijeh. “Mi smo i dalje žrtve nekih ratova i bijemo neke bitke, što se može vidjeti i u ovom vizuelnom identitetu a vozovi.. Vozovi su sudbina svih nas, pa tako i moja.” - kazala je Todorović.
Glumac Dušan Kovačević izrazio je zahvalnost bivšem umjetničkom direktoru Branimiru Popoviću zbog toga što je doveo Dejana Projkovskog u CNP, sa predstavom “Bura” i ovom predstavom, ali i samom reditelju I kolegama: “Zahvalan sam što sam bio dio ovog procesa, a posebno reditelju i kolegama koji su me trpjeli. Bio je veliki izazov da stignem svoje kolege koje su počele sa ovim procesom prije mene, ali to je samo učinilo da se na najkolegijalniji i najdobronamjerniji način nadmećem se njima, ako ne bolji – da bar budemo u istoj ravni.”
Glumac Slobodan Marunović rekao je: “Radili smo jednu vrlo kompleksnu, ozbiljnu pozorišnu predstavu, jedan živ i posvećen teatar koji pulsira i koji korespondira sa vremenom u kojem živimo. Moram da izrazim zadovoljstvo što je jedan ovako veliki ansambl koji okuplja “Bure baruta” dva mjeseca radio sa strašću, sa velikom ljubavlju i posvećenosšću teatru što je dokaz da teatar živi – on je potreba ovog prostora da ne bude samo aranžerska kuća kao proctor za zabavu već prostor sa kojeg se gleda i vidi ono mjesto gdje mi živimo naše živote i našu stvarnost.”
