Beograđanin hercegovačkog porijekla, akademski glumac Milorad Kapor, rođen je u Beogradu. Pored diplome Akademije umetnosti iz Novog Sada, diplomirao je i na Mašinskom fakultetu Univerziteta u Beogradu. Stalni je član Srpskog narodnog pozorišta u Novom Sadu.
- Upisao sam glumu usred studiranja Mašinstva, tako da iako sam potom znao da se nikada neću baviti mašinstvom, bilo mi je žao da bacim dotadašnje četiri godine truda i učenja. Diplomirao sam iz poštovanja prema sebi i vremenu koje sam proveo na tom fakultetu. To mi ujedno daje za pravo i da se borim za dignitet prosvete u našoj zemlji - kazao nam je Kapor.
U sad već zavidnoj glumačkoj karijeri zabilježio je uloge u brojnim predstavama od kojih se izdvajaju: Pješice, The Pillowman, Knknpnkn, Profil: Vanja, Duh koji hoda, Violinista na krovu, kao i popularnim filmovima: Nož, Mali Budo, potom Lockout čuvenog francuskog režisera i producenta Lika Besona, a glumio je i u franšizi o agentu Džejmsu Bondu - Skyfall, gdje je bio rame uz rame sa holuvudskim velikanima Danijelom Krejgom i Havijerom Bardemom.
- Zašto baš gluma... To se ne da objasniti, znaš, kao što se neko zamonaši jer oseti poziv, onaj unutrašnji glas koji te 'pozove', tako ako i kad osetiš poziv za bavljenje umetnošću, slediš taj poziv. Ali, to ne znači da si obavezno i talentovan. U startu se oprobaš amaterski, i onda ako se ispostavi da si talentovan, počne prava priča... - kazao je Kapor.
Ispričao nam je i kako je sve počelo, odnosno, kako se 'inficirao' glumačkim virusom.
- Moja najbolja drugarica iz osnovne škole u starom delu Beograda, Nikoleta Kostić, pohađala je dečiju dramsku sekciju RTV Beograd. Iza naše osnovne škole je bila kuća naše druge drugarice iz razreda, u kojoj se snimala enormno popularna serija „Priče iz radionice“, sa Zoranom Radmilovićem u glavnoj ulozi. U toj seriji je glumila i Nikoleta koju su angažovali iz pomenute dramske sekcije. U jednoj sceni je trebalo da se pojave klinci da traže autogram Tanji Bošković, koja je igrala glumicu i razredna nas je pustila da učestvujemo i odemo na set iza škole... Ne mogu vam dočarati moje dečije oduševljenje glumačkim legendama koje su bile tu - od Zorana Radmilovića, Mire Banjac, Tanje Bošković, Bata Živojinovića, mog kasnije profesora glume Radeta Markovića… - prisjetio se Kapor.
Poslije toga je tražio ocu da ga upiše na dječiju dramsku sekciju RTV Beograd, ali je spletom okolnosti završio u pogrešnoj dramskoj sekciji.
- Umesto da uđemo u Takovsku 10, ušli smo u broj osam i tako završismo u dramskoj sekciji pri opštini Palilula i tamo sam četiri godine samo recitovao, ne znajući da su me samo ulaz, odnosno druga vrata delila od tada dece glumaca Nikole Koja, Dude Mijatović, Nikole Đurička... Selidbom na Novi Beograd otkrio sam čari sporta i jednostavno zaboravio na taj 'virus', koji mi se aktivirao ponovo tek usred studija Mašinstva, kad sam napokon odlučio da se oprobam na čuvenoj novosadskoj Akademiji... Ostalo je legenda... - uz osmijeh nam je ispričao Kapor.
Kapor je bio vrlo talentovan atletičar, a sada i vrlo dobar košarkaški rekreativac, pa je tako danas kao član klubova koji predstavljaju Srbiju u košarci za veterane - osvajač jedne zlatne i jedne bronzane medalje na Evropskim prvenstvima za veterane.
Prisjećajući se vremena kad je počeo da se bavi sportom, istakao je da je izbor bio veliki, jer je država finansirala sve sekcije u okviru školskih institucija, pa je djeci preostajalo samo da naprave odabir, u skladu sa svojim afinitetima.
- U to vreme sistem je koliko-toliko radio, pa je država finansirala sve sekcije i mogao sam da biram, dok danas te obaveze idu uglavnom na teret roditelja, koji često svoje neiskazane ambicije ostvaruju preko svoje dece. Moj izbor je pao na atletiku. Prvo sam godinu dana proveo u „Crvenoj zvezdi“, da bih se onda 'sabrao' i kao Partizanovac otišao u „Partizan“. U oba kluba sam međutim trčao kratke pruge, štafetu, a i skakao u dalj... a, tek kasnije sam se oprobao u onom što mi je najviše ležalo, a to su srednje i duge pruge - kazao nam je Kapor.
Osnovao je i pozorišnu trupu „Jorik“, prvobitnog naziva „Duplo dno“, kako bi sa kolegama stvarao umjetnost na dopadljiv i visokoestetizovan način.
Našim čitaocima otkriva i da će do kraja ove godine imati tri pozorišne premijere, a uporedo snima i televizijsku seriju.
- Jedna premijera će biti 8. oktobra na Kosovu, u Gračanici. U pitanju je Gogoljeva „Ženidba“ koju režira Milan Karadžić. Sledi predstava reditelja Aleksandra Popovskog koju smo započeli, pa 'zaledili', i nastavljamo sa radom do 25-tog kada je i premijera, a u pitanju je dramatizaciju romana „Dopler“, skandinavskog autora Erlenda Lua i onda od 26. radimo sa najboljim rediteljem mlađe generacije, Igorom Vukom Torbicom njegov autorski projekat. U međuvremenu, snimam novu seriju „Žigosani u reketu“, u izvršnoj produkciji Cobra Film-a Gorana i Dragana Bjelogrlića i režiji Danila Bećkovića. U pitanju je hit serija u najavi, koja priča o drugoj šansi. Drugoj šansi za prijateljstvo, za ljubav, drugoj šansi za porodicu, drugoj šansi za propali klub, drugoj šansi za neostvarene talente, drugoj šansi u potrazi za srećom, drugoj šansi za generaciju čije su najbolje godine pojeli skakavci. Publika će je uskoro videti na malim ekranima na TOP kanalu - istakao je Kapor.
BUĐENJE
Što Vam nedostaje iz vremena kada ste bili dijete?
- Bezbrižnost.
Što najviše volite u tome što ste odrasli?
- Što mogu da zakucam na koš.
Za koji Vaš talenat smatrate da nije došao do izražaja?
- Možda bih bio šampion u plivanju leđnim stilom,ili dobar džez pjevač.
Koju svoju osobinu smatrate najgorom?
- Šta ja znam...ponekad sam površan.
Što najviše cijenite kod drugih?
- Dobrotu.
U OGLEDALU
Kako bi se zvala Vaša filmska biografija i ko biste voljeli da glumi Vas?
- „Neverending story“, Tom Hardi sada, ili Danijel Dej Luis ili Geri Oldman dok su bili mlađi.
Kako biste nekome, preko telefona, u pet riječi opisali sebe?
- Jedan, dva, triiii, četiriii, saaad!!!
Kako biste opisali sebe da ste hrana?
- Ukusno, ali žilavo.
Koju moć super-junaka biste voljeli da imate?
- Normalno, da letim.
Sa kojom ličnošću, stvarnom ili izmišljenom, biste se zamijenili na jedan dan?
- Sa Bogom.
SVAKODNEVICA
Što radite nedjeljom poslijepodne?
- Varim nedeljni ručak.
Koja pjesma Vam je uvijek u vrhu liste omiljenih?
- Mislite na liriku ili muziku?
Koja knjiga/predstava/film je, u posljednje vrijeme, na Vas ostavila najsnažniji utisak?
- Knjiga „Prostirka za telesnu molitvu“, Li Ju.
Gdje biste voljeli da otputujete?
- Cela Južna Amerika, pa Afrika.
Koje prevozno sredstvo najmanje volite?
- Autobus.
DA TI KAŽEM...
Kome sve ispričate?
- Bari i Mihi (najboljim drugovima), Miodragu i Zoranu (braći).
Čemu se uvijek obradujete?
- Lepim vestima.
Da li za nečim žalite?
- Za vremenom sa dragim osobama kojih više nema.
Bez čega ne možete?
- Bez sunca, vode, vazduha i hrane.
Za što ste se posljednji put izvinili?
- Zabrojao sam se na basketu dok sam igrao i rekao pogrešan rezultat, bez većih posledica.
SUMRAK
Koje tri želje biste tražili da Vam ispuni zlatna ribica?
- Da pozatvara na robiju sve za koje joj ja kažem, oraspoloži ucveljene i ozdravi bolesne.
Što je najteže što ste do sada uradili?
- Ništa mi nije teško.
Kada biste saznali da Vam je ostalo samo tri mjeseca života, kako biste ih proveli?
- Pitao jesam li šta dužan, potom konsultovao Svetog Petra šta treba još da poobavljam kako bi me prosledio kroz prava vrata tamo gore i onda polako do isteka ta tri meseca.
Kako biste voljeli da umrete?
- Nasmejano i bez bolova.
Koji bi bio Vaš epitaf?
- „Vidimo se kasnije“.
Priredila: A. POPOVIĆ
Foto: Privatna arhiva
