– Skupština Crne Gore samo je jednom imala priliku da raspravlja o prijedlogu rezolucije za poništenje odluka Podgoričke skupštine, i to 1998. godine, kada je takav dokument podnio Liberalni savez Crne Gore. Sličan dokument nikada više nije podnijet parlamentu. Pitanje poništenja odluka Podgoričke skupštine ponovo je inicirao predsjednik Liberalne partije Andrija Popović 2014. godine, i to u formi poslaničkog pitanja tadašnjem premijeru Milu Đukanoviću, ali odgovor je bio da su te odluke poništene na referendumu o nezavisnosti Crne Gore 2006. godine.
DJELOVANJE
LSCG je „kao državotvorna crnogorska stranka“, kako navodi u obrazloženju dokumenta u koji je Pobjeda imala uvid, usvojio Rezoluciju o poništenju odluka Podgoričke skupštine, održane 25. i 26. novembra 1918. godine, i taj dokument je podnio Skupštini Crne Gore na odlučivanje. Rezolucijom se ta partija obavezala da će se, kroz svoje političko djelovanje u crnogorskom parlamentu, zalagati za poništenje svih odluka Podgoričke skupštine.
- To podrazumijeva zalaganje Liberalnog saveza Crne Gore za obnovu punog državnog suvereniteta i nezavisnosti Crne Gore, raspisivanje referenduma na kojem će građani Crne Gore odlučiti da li su za obnavljanje crnogorske monarhije i na njen tron vraćanje nasljednika dinastije Petrović Njegoš, davanje pune podrške institucionalnom i svakom drugom obliku jačanja obnovljene Crnogorske pravoslavne crkve i vraćanje njene imovine, zatim vraćanje imovine koja je pripadala dinastiji Petrović Njegoš njenim zakonitim vlasnicima, kao i imovine koja je nakon Podgoričke skupštine oduzeta crnogorskim državljanima, u posjed njihovih eventualnih nasljednika, te obnovu svih kulturnih, jezičkih, istorijskih i, uopšte, civilizacijskih vrijednosti koje su, s ciljem sprovođenja procesa velikosrpske asimilacije, bile prevedene kao dio srpskog nacionalnog korpusa ili potpuno gurnute u zaborav radi ostvarivanja istog cilja – navodi se u Rezoluciji.
LSCG je Rezoluciju usvojio, kako je obrazloženo, „podsjećajući na 25. i 26. novembar 1918. godine kao dane održavanja Podgoričke skupštine, smatrajući Podgoričku skupštinu kao završni akt uništenja Crne Gore, što je bio jedan od strateških ciljeva tajne srpske diplomatije od pojave Načertanija Ilije Garašanina iz 1844. godine, uočavajući, sa ove vremenske distance, čitav niz političkih poteza posljednjeg crnogorskog kralja Nikole Petrovića, koji se mogu okarakterisati kao potezi kojima se sudbina crnogorskog naroda podređuje njegovim nerealnim političkim ambicijama“.
PODJELE
Liberalni savez je taj dokument predložio „uočavajući da je Podgorička skupstina rezultirala prvom velikom podjelom među Crnogorcima na bjelaše i zelenaše i iscrpljujućim građanskim ratom, odbijajući da savremena politička zbivanja u Crnoj Gori posmatra kroz prizmu ondašnjih političkih opcija i odbijajući da ondašnje bjelaše proglasi izdajnicima, već uočavajući da se najveći broj među njima opredijelio za bjelašku stranu upravo zbog prevaziđenosti političke misli koju je reprezentovao posljednji crnogorski suveren, a koja nije imala vitaliteta da se uhvati u koštac sa zahtjevima vremena kojem je suveren pripadao, posebno sa beskrupuloznom velikosrpskom propagandom i zastrašujućim njenim ciljevima, koji su i danas isti“.
- Uočavajući, sa aspekta međunarodnog javnog prava, da je Podgorička skupština nepostojeći act in extenso, da je njen realni politički rezultat bilo uništenje desetovjekovne crnogorske države, uništenje CPC, detronizovanje slavne dinastije Petrović Njegoš i faktičke zabrane upotrebljavanja crnogorskog nacionalnog imena, crnogorskog jezika i učenja crnogorske istorije, te time uvođenje crnogorskog naroda u skoro stogodišnji proces ničim ometane velikosrpske asimilacije i njegovog prevođenja u srpski nacionalni korpus, uočavajući da je Podgorička skupština održana u uslovima faktičke srpske okupacije Crne Gore, a protivno odredbama ondašnjeg Ustava Kraljevine Crne Gore, smatrajući da je taj akt, iz navedenih razloga, bio nelegalan i nelegitiman, a u faktičkom smislu je imao i ima, katastrofalne posljedice po Crnu Goru i sve njene građane, bez obzira na to da li su njihovi preci pripadali bjelaškoj ili zelenaškoj opciji, kao državotvorna crnogorska stranka, donosimo Rezoluciju o poništenju odluka Podgoričke skupštine – naveo je LSCG u dokumentu.
LP ponovo pokrenula pitanje
Liberalna partija je prije gotovo četiri godine pokrenula ponovo pitanje poništenja odluka Podgoričke skupštine iz 1918. godine. Andrija Popović je u premijerskom satu u Skupštini, 26. decembra 2014. godine, postavio pitanje tadašnjem premijeru Milu Đukanoviću „da li će Vlada predložiti zakon kojim bi se i formalno poništile odluke Podgoričke skupštine iz 1918. godine kojima je Crna Gora prestala da postoji kao nezavisna država“. Đukanović je tada odgovorio da su odluke Podgoričke skupštine poništene odlukama referenduma iz 2006. godine.
- Podgorička skupština je poslužila kao instrument preko kojeg je tadašnja Vlada Srbije uz pomoć svojih povjerenika u Crnoj Gori izvršila prevrat i nedemokratski ukinula crnogorsku državu i njenu dinastiju. Poništavanje ovih odluka na način, kako se to zalaže vaša partija, iako je moguće, imalo bi samo simbolički značaj u ovom vremenu. On ne bi mogao proizvesti nikakvo pravno ili političko dejstvo, s obzirom da je to već obezbijeđeno kroz rezultate referenduma od prije osam godina – rekao je Đukanović.
