Kada „normalnom“ režiseru kažu da je premijeru napustilo nekoliko gledalaca, trebalo bi da bude koliko-toliko zadovoljan uspjehom novog ostvarenja.
Međutim, to pravilo ne važi kada je ime autora - Gaspar Noe. Ovog dežurnog provokatora raduju baš suprotne situacije, kada šokirana publika napusti salu, željna da ga linčuje u javnosti.
No, poslije kanske premijere ostvarenja „Climax“, koje će u subotu, 4. avgusta u ponoć u „Dvorani Park“ moći da pogledaju posjetioci hercegnovskog Montenegro film festivala, filmofili ne samo što nijesu ispljuvali Gaspara – već su ga digli u nebesa.
Slučajni recept
Noe je čak dobio „Art Cinema“, najveće priznanje koje se uručuje u okviru „Director's Fortnight“, nezavisne sekcije koja se održava u isto vrijeme kad i glavni program Kanskog festivala. Ipak, ako bismo uporedili ovaj film sa Gasparovim prethodnim poduhvatima, bez obzira na to što ima mnogo uzbudljivih i užasavajućih scena, čini se kao da je režiser ovog puta, sasvim nenamjerno, pronašao recept da udovolji svakome.
Iako je već na početku jasno kako je „Climax“ uznemirujući film, Noe inspiriše gledaoce da nastave dalje.S jedne strane, priča je jednostavna: grupa plesača uživa u muzici, pićui ljepoti života. Međutim, sa druge ipak gledamo haotični, psihodelični pakao kom se ne nazire kraj.
Vizuelno najzanimljivija scena, rađena bez tipičnog montažerskog kidanja, prije haotičnog scenarija koji će doprijeti do plesača, zapravo pokazuje kako je Noe želio da snimi vrlo „ljudski“ film. Riječ je o koreografiji zanimljivog plesa koji daje odgovor na pitanje „ljudske harmonije“.
Glumačka sila
Ipak, skandalozni i šokantni pristup, režiserski potpis tipičnog Gaspara, apsolutno dolazi do izražaja u svim segmentima filma. Razumije se, uz specijalan omaž velikanu Dariju Arđentu, kog morate da prepoznate u crvenkastim kadrovima.
Osim simpatične Sofije Butele, Gasparovi plesači nemaju glumačkog iskustva. U trenutku biste pomislili da bi to mogao da bude veliki problem, i za režisera i za publiku. I grdno biste se prevarili.
Glumci toliko lako igraju pred Gasparovom kamerom, da liče pokretnoj sili koju ne možete da zaustavite. Ipak, da sve ne ostane na klasičnom plesu, Noe je dodao nonšalantne konverzacije ovom čudnjikavom horormjuziklu. Dijalozi naočigled svih nas, improvizovani su do te mjere da vam se čini kao da ste i vi obavezni da odgovorite na neka od datih pitanja.
Organizovani haos
U trenutku kada se ostvarenje prelama, uz „začaranu“ sangriju i halucinogene pokrete crvenkastih plesača uvijenih u francusku zastavu, ulazimo u neobjašnjivi period apsolutnog - ali organizovanog haosa seksa i nasilja. Kadrovi, pažljivo ispraćeni bez sumnje jednim od najinteresantnijih soundtrackova ove godine (Aphex Twin, Daft Punk, Cerrone), polako nas uvode i zatvaraju u nedodirljivisvijet provokativnog Gaspara.
FOTO: gq.com / aintitcool.com
