Mundijal 2014. godine obilježili su ,,panceri“ koji su na turniru pobijedili najveće fudbalske sile iz tog dijela planete - ,,karioke“ senzacionalnim rezultatom 7:0 i Argentinu sa 1:0 nakon produžetaka. Prvi put u istoriji, a bilo je ovo 20. SP, šampion je treći put zaredom postala reprezentacija sa istog kontinenta, pošto su Njemci nastavili niz koji je 2006. započela Italija, a 2010. nastavila Španija. Finale je ponovo odlučeno jednim golom, postignutim između 110. i 120. minuta, kao na utakmici Španija - Holandija 2010. u Johanesburgu. U Brazilu se okupilo svih osam zemalja koje su od 1930. bile prvaci svijeta - Urugvaj, Italija, Njemačka, Brazil, Engleska, Argentina, Italija i Španija.
Branilac titule, Španija, eliminisana je u grupnoj fazi koju je počela šokantnim porazom od Holandije (1:5). Istu sudbinu doživjele su Engleska i Italija, pa je Evropa u osmini finala bila zastupljena sa (samo) šest selekcija, kao u Južnoj Africi 2010. Za razliku od tog turnira, kada su svi Evropljani u osmini finala išli jedni na druge, pa Stari kontinent nije mogao da ima ni više ni manje od tri četvrtfinalista, u Brazilu su svi išli na rivale sa drugih kontinenata i izvukli četiri pobjede, uz dva poraza. U četvrtfinale se prvi put u istoriji plasiralo svih osam pobjednika grupne faze, ali daleko od toga da nije bilo uzbuđenja. Pet utakmica je u regularnom toku završeno neriješenim rezultatom, a jedna je odlučena u sudijskoj nadoknadi vremena.
Najprijatnije iznenađenje ovog SP bila je Kostarika koja je osvojila sedam od devet bodova u grupi sa Urugvajom, Italijom i Engleskom i prošla dalje sa prvog mjesta. U osmini finala je penalima eliminisana Grčka, ali se kolo sreće okrenulo u sljedećoj utakmici i šutevima sa 11 metara je slavila Holandija. Čile je četvrti put ušao u nokaut fazu i četvrti put ispao od Brazila. Meksiko je preokretom u posljednjim minutima poražen od Holandije, što je značilo da šesti put zaredom (1994 - 2014) nije uspio da prebrodi rundu 16 najboljih.
Pored Kostarike, dalje nego ikada ranije stigle su Kolumbija, Grčka i Alžir. Njemci, predvođeni selektorom Joakimom Levom, postali su prva reprezentacija sa četiri uzastopna nastupa u polufinalu, gdje su protiv Brazila postavili nekoliko rekorda. Ostvarili su najubjedljiviju pobjedu svih vremena u toj fazi SP, nanijeli Brazilu najubjedljiviji poraz na prvenstvima svijeta, a bio je to i najubedljiviji poraz bilo kog domaćina.
Miroslav Klose u tom meču je sa punih 36 godina dao 16. gol na završnim turnirima i time prestigao Brazilca Ronalda, sa kojim je do tada dijelio zvanje ukupno najboljeg strijelca SP. Argentina je pokvarila skor u finalnim utakmicama na 2-3, a drugi put joj se kao posljednja prepreka na putu ka tituli ispriječila Njemačka. Mundijal u Brazilu je sa 171 pogotkom jedan od najefikasnijih u istoriji, zajedno sa Francuskom 1998. Samo u grupnoj fazi viđeno je 136 golova, devet manje nego na čitavom takmičenju 2010. Igralo se napadački i prvi remi zabilježen je tek u 13. utakmici turnira (Iran - Nigerija 0:0). Premijerno je FIFA upotrijebila ,,goal-line“ tehnologiju, kako se ne bi desilo da opet ne budu priznati regularni golovi. Sudije su koristile i sprej koji nestaje da bi označile daljinu na kojoj treba da bude postavljen ,,živi zid“, a takođe je prvi put bilo dozvoljeno da se zbog velikih vrućina i vlažnosti vazduha uzme ,,tajmaut“.
