Piše: Mihailo TERZIĆ
Onomad u na TV N1 u regionalnom političkom programu o aktuelnim političkim pitanjima, Miroslav Lazanski nije propuštio da, namještenom ignorantskom facom, bajduvej, konstatuje da je Milo Đukanović u Crnoj Gori pobijedio zahvaljujući glasačima za „dvesta evrića“.
Može Lazanski, šatro, nestranački poslanik u Skupštini Srbije i komentator Politike, da voli ili ne voli Mila Đukanovića i njegovu političku opciju. Ima pravo da se bori za deluzivnu politiku Velikog Zla. Ima pravo da se javnosti prikazuje kao specijalista opšte prakse, da poznaje sva tehnička dostignuća od Kubure do Božije čestice, da komentariše političke ličnosti od Dodika do Pupina i od Asada do Trampa, da poznaje upotrebnu efikasnost remontovane tehnike od NOR-e do F-16, da zna aktuelni trend modnih proporcija svjetskih ljepotica…Ima pravo da zna, po ništa od svega…
Vrijeđanje nacije: Ali, Lazanski nema pravo da vrijeđa crnogorsku naciju i patriote Crne Gore koji su se javno i dobrovoljno, legalno i legitimno, po ko zna po koji put u svojoj istoriji, kolektivno i većinski opredijelili za slobodnu i nezavisnu Crnu Goru i njenu Viziju na putu u savremeno društvo građanske demokratije.Crna Gora je, bila „tvrd orah“ mnogim osvajačima od Nemanje, Osmanlija, Firera i Dučea sve do Sedmog bataljona. Crnogorci i crnogorski patriote nikada nijesu svoje slobodarstvo mjerili „evrićima“ već dostojanstvom Čojstvom i Čestitošću. Nikada Crnogorac nije na svoju glavu stavio kapu svoga osvajača kao svoju. Ljubav prema Crnoj Gori nikada nije bila koruptivna vrijednost.
Sloboda Crne Gore je vazda bila izraz dobrovoljnog žrtvovanja po mjeri uzvišenijeg vrijednosti koje podanički mentalitet ne može da shvati. Crna Gora je često bila ili „iskra u smrtnu prašinu“ ili „luča tamom obuzeta“ ali nikad na buvljaku palanačke trgovine.
Šišmakov i Železnjak: A Lazanski mnogo bolje zna koliko su „evrića“ ponudili njegova „braća“ Šišmakov i Željeznjak, da sa četničkim Vojvodama iz Srbije i Crne Gore nasilno sruše legitimnu vlast u Crnoj Gori i pretvore Crnu Goru u provinciju politike Velikog Zla. Zna koliko koštaju izdajnici Crne Gore.
Nakon ličnog iskustva u makedonskim događajima, i poslije propalog pokušaja krvoprolića u Crne Gore, po receptu filozofije palanke traži se alibi za neuspjeh u „evrićima“. Njegov komentar o predsjedničkim izborima u Crnoj Gori nije u službi istine, već , prvenstveno javkanje gazdama za namješetenje za „nestranačkog“ ambasadora Srbije u Moskvi.Mogao bi „sveznajući“ Laza da javnosti kaže koliko „evrića“ košta njegovo kameleonsko pretvaranje u nestranačkog intelektualca koji je na prvoj vatrenoj liniji odbrane velikosrpstva i rusofilstva? Njegov alibi da je politički „nesvrstan“ liči na izgovor noćne trudbenice, koja neće da se učlanjuje u esnafsku asocijaciju, a svoje seksualne usluge opravdava bezobrazlukom korisnika.
Slobodan ekspert: Lazanski zna, da se zna, kako je i sa kim sarađivao kao slobodan ekspert i kome je nudio svoje usluge. Zna da ljudi koji to znaju, drže do dostojanstva i neće, ni za „evriće“, da kažu istinu o tome koja bi nekome naštetila.
Dok, naprotiv, Lazanski javno izgovara neistinu, vrijeđa kolektivna patriotska osjećanja crnogorskih građana i ignoriše moralnu i borbenu vertikalu milenijumskog trajanja i postojanja Crne Gore i Crnogoraca.
U namjeri da nepartijskog partijskog aktivistu, opsednutim „njegovom ekselencijom“ vratim u relanost, citiraću telegram generala Černjajeva ruskom caru posle bitke na Đunisu 1876, godine: „Svi Srbi pobjegli, Rusi poginuli… a Crnogorci? To je druga priča. Oni su sadašnji heroji!“.
Na žalost, za većinu istomišljenika Lazanskog, dio o Crnorcima se izostavlja?
