“Na drugoj strani, ministarstvo se oglušilo na brojne molbe i zahtjeve poštovanja priincipa afirmativne akcije u odnosu na studente s invaliditetom. Ostali su uzaludni pokušaji da saznamo zbog čega je u školskoj 2016/2017. dvadeset jedan korisnik usluga ostao bez studentskog kredita, zbog čega nam ni na jedan od četiri dopisa upućena lično ministru nije odgovoreno, zbog čega nikada nijesmo dobili nijedan pisani odgovor… Slična situacija ponavlja se i ove godine, doduše, u nešto blažim razmjerama, ali i dalje zabrinjava ovakav indolentan odnos onih koji bi trebalo da se pobrinu da osobe s invaliditetom ostvare pravo na obrazovanje. Vrata za komunikaciju s Ministarstvom prosvjete ostala su nam tek toliko odškrinuta da u telefonskoj komunikaciji od prije par dana s gospodinom Zoranom Pekovićem saznamo da nam zahtjev za oslobađanje od vraćanja kredita za jednog korisnika usluga ne može biti pozitivno riješen “jer je Zakon o visokom obrazovanju isti za sve”, te da on ne može “osobe s invaliditetom svrstavati u posebnu grupaciju”, ali nam o istom ne mogu dostaviti pisani odgovor”, ističe se u saopštenju udruženja i naglašava da ako je zakon isti za sve, pitaju se zašto se konstantno krši?
-Zbog čega se ne sprovodi član 2, stav 1 tačka 6 zakona koja se odnosi na obezbjeđivanje uslova za nesmetan pristup visokom obrazovannju? Zbog čega su, suprotno odredbi člana 23, stav 1, tačka 3 Zakona o visokom obrazovanju tokom licenciranja Univerziteta Crne Gore licencu za rad dobile i one visokoškolske ustanove koje nemaju obezbijeđene uslove i nesmetan pristup za lica sa invaliditetom, takođe, definisane i Zakonom o uređenju prostora i izgradnji objekata? Kada će visoko obrazovanje biti dostupno svima i neće biti neposredno ili posredno ograničeno po osnovu: pola, rase, bračnog stanja, boje, jezika, vjere, političkog ili drugog ubjeđenja, nacionalnog, etničkog ili drugog porijekla, imovinskog stanja, invalidnosti ili drugom sličnom osnovu, položaju ili okolnosti, kako se to navodi u članu 6 Zakona- navodi se u saopštenju.
Iz UMHCG takođe pitaju šta se desilo sa odredbama iz člana 109 Zakona o visokom obrazovanju da student ima pravo na smještaj i ishranu u domu, studentski kredit i stipendiju za najbolje student, participaciju prevoza u prigradskom i međugradskom saobraćaju?
“U Zakonu se navodi i da „kriterijume, način, uslove i visinu naknade za ostvarivanje prava iz stava 1 tač. 1, 2, 3 ovog člana propisuje ministarstvo”. Već duže vrijeme svjedoci smo situacije u kojoj Ministarstvo prosvjete svojim odlukama negativno utiče na uključivanje osoba s invaliditetom u proces obrazovanja i dodatno pospješuje njihovu segregaciju, što je daleko od prakse koju bi trebalo da primjenjuje jedna državna institucija i još dalje od imidža Ministarstva čija su vrata otvorena za sve koji pokušavaju da izgrade. Do kada će Ministarstvo prosvjete od studenata tražiti iste kriterijume za ostvarivanje ovih prava, a s druge strane ne sprovoditi one odredbe zakona koje omogućavaju ravnopravan tretman s drugim studentima? Da li se ikada Ministarstvo zapitalo koliko je ulaganje i napor potreban za jednog studenta s invaliditetom kojem fakultet nije pristupačan, za kojeg se nastava ne izvodi u pristupačnom format, koji nema plaćenog asistenta, obezbijeđen dostupan prevoz? Uprkos svemu navedenom Ministarstvo traži iste kriterijume za ostvarivanje prava na smještaj, studentski kredit, i stipendiju, a garantuje participaciju uu prevozu koji većina studenata s invaliditetom ne može ni koristiti- dodaje se u saopštenju.
Iz udruženja pozivaju Ministarstvo prosvjete da sprovodi obrazovnu politiku onako kako je definisano zakonima, a ne na osnovu ličnih procjena i usmenih odgovora gdje se afirmativna akcija može, a gdje ne može primijeniti.
“Takođe se javno obavezujemo da ćemo prestati slati zahtjeve, inicijative i molbe koje nijesu precizno definisane zakono, a odnose se na afirmativnu akciju u cilju motivacije i poboljšanja položaja studenata s invaliditetom onog trenutka kad Ministarstvo prosvjete počne zakon sprovoditi u cjelosti”, zaključuje se u saopštenju.
