Govoreći o medijskim slobodama u našoj zemlji, Pažin je istakao da se visoki standardi u oblasti medijskih sloboda ili profesionalnog izvještavanja ne mogu obezbijediti dominantno kaznenom politikom sudova, već, prije svega, kontinuiranim razvojem struč- nih kapaciteta i snaženjem profesionalizacije i nezavisnosti novinara.
Ministar pravde nije želio da komentariše ,,suđenje vijeka“ (proces protiv optuženih za pokušaj terorizma u izbornoj noći 2016), pojašnjavajući da nije uputno govoriti o sudskom postupku koji je u toku.
POBJEDA: Kako vidite budućnost Crne Gore u Evropskoj uniji, posebno u svjetlu Bregzita? Smatrate li da je zaista Evropska unija, sa svim svojim problemima, ali i neizvjesnošću u pogledu njene budućnosti, optimalan međunarodni okvir za koji Crna Gora treba dugoročno da veže perspektivu svog društveno-ekonomskog razvoja?
PAŽIN: Evropska unija se nakon Bregzita nalazi u svojevrsnoj krizi identiteta. Među ključnim članicama postoje krupne razlike u viziji daljeg razvoja i budućnosti Unije. Godina na izmaku, u kojoj je obilježena 60. godišnjica od potpisivanja Ugovora iz Rima, bila je prilika da se podsjetimo da je Evropska unija, sa svim svojim problemima i kompleksnostima, obezbijedila najduži period mira, solidarnosti i prosperiteta u poznatoj istoriji Evrope.
Često zaboravljamo da su te 1957. godine, kada je osnovana Evropska ekonomska zajednica, samo 12 od sadašnjih 28 članica EU bile demokratske države, da bi upravo zahvaljujući velikoj transformacionoj moći ideje ujedinjene Evrope, EU danas izrasla u najveću svjetsku zajednicu demokratskih društava, u kojoj je prosječna stopa zaposlenosti dostigla najveći ikada zabilježeni nivo – više od 70 odsto.
Politika proširenja EU, koja zapravo predstavlja kontinuirani proces širenja mira, prosperiteta i demokratije na čitavom evropskom kontinentu, dala je, bez sumnje, presudan doprinos ovim uspjesima. Bez obzira na nesporna dostignuća ideje ujedinjene Evrope, sama Evropska unija se danas suočava sa značajnim stepenom euroskepticizma njenih građana, koji je kulminirao odlukom građana Velike Britanije o napuštanju EU. Dakle, paradoksalno, generacije evropskih građana koje su rođene i odrasle u ujedinjenoj Evropi dovode u pitanje svrsishodnost i vrijednost evropskog projekta.
Međutim, novija istorija Balkana nas podsjeća da postoje, takođe, generacije Evropljana koje su, ne tako davno, rasle u bitno drugačijim i mogo težim životnim okolnostima, u prilikama u kojima se mir, bezbjednost, sloboda kretanja, kvalitetna zdravstvena njega ili dostupnost zaposlenja nijesu podrazumijevali.
Uvjeren sam da razloge za plebiscitarnu podršku koju Evropska unija, odnosno ideja ujedinjene Evrope, u kontinuitetu uživa u Crnoj Gori, treba tražiti u iskustvu devedesetih godina prošlog vijeka.
Poučeni gorkim saznanjem o tome kuda vode balkanski putevi izolacionizma i ekstremnog nacionalizma, birajući put integracije u zajednicu razvijenih evropskih država, izabrali smo onaj međunarodni okvir koji nudi najveće garancije za bezbjednost, demokratski razvoj i ekonomski prosperitet crnogorskog društva.
Opširnije u Pobjedi
