Nonšalantno-psihotični Džek Nikolson skakuće po njujorškim ulicama sa briselskim grifonom Verdelom pod rukom... Poslije ovog prizora iz ostvarenja „As Good as It Gets“ teško možete da zamislite bolji primjer perfektno-nenormalnog filmskog dua. Poetični američki režiser Džejms L. Bruks zalijepio nas je za ekran od prvog minuta popularne romantične komedije, koja je premijerno prikazana 23. decembra 1997. godine.
Bez patetike
Bruksov film nije bio filovan patetikom koja je bila karakteristična za mnoge romantične komedije iz devedesetih godina prošlog vijeka. Zbog toga je „As Good as It Gets“ vrlo brzo postao primamljiv uigranoj publici, koja voli romantične priče sa „težinom“.
Iako u Bruksovom filmu „težina“ ima duplo značenje - i u negativnom i u pozitivnom kontekstu, ovo zanimljivo filmsko štivo definitivno je obilježilo 1997. i postalo svjetlo na kraju tunela kada je riječ o žanrovski srodnim ostvarenjima. Uz perfektno odabranu muzičku ekipu, koju je prevodio njemački majstor Hans Cimer, ostvarenje „As Good as It Gets“ osvojilo je ljubitelje kinematografije u rekordnom roku i postalo referenca koja se rado koristi u filmskim debatama.
Nikolson je već sarađivao sa Bruksom u majstoriji „Terms of Endearment“ (1983). Bruksova odluka da mrgodnom Nikolsonu dodijeli ovako šašavu ulogu mnogima je djelovala čudno, ali režiser je dobro znao je Nikolson spreman za ulogu nesnošljivog hipohondra.
Interesantno: Nikolsona je ova uloga smrtno plašila. Mislio je da će publika vrlo lako da zamrzi njegovog lika, Melvina Udala. No, dogodilo se nešto sasvim drugačije. Melvin Udal je opsesivno-kompulsivni filmski smećko, kom niko od gledalaca bez sumnje ne bi dao ni ovce da mu čuva, ali do kraja filma svi navijaju za njega, goreći od želje da se ovaj teškasti hipohondar smiri i bude srećan.
Savršen balans
Da bi ovakav film uspio, Bruks je morao da ima i perfektan antipod uz ovako kompleksnog glavnog lika. Režiser je napravio balans uvodeći u priču vrlo iskusnu glumicu Helen Hant u ulozi Kerol Koneli. Dobar dio filma posvećen je Nikolsonovom Melvinu i njegovom nesvakidašnjem načinu života, ali emocionalna evolucija žene koju igra Hant je na momente mnogo zanimljivija. Ako ništa drugo, vrlo je zabavno gledati je kako trpi nesnosnog Melvina, kog ni neočekivani poklon, neplanirani ljubimac Verdel, nije mogao da odvuče od starih navika.
Scenario je napisao Mark Andrus, ali Bruks je napravio mnogo izmjena u odnosu na prvobitnu verziju teksta, pa je na kraju potpisan kao koautor. Replike su katkad prazne i predvidljive, ali bez obzira na takve momente, dijalozi iz filma „As Good as It Gets“ jesu kruna Bruksovog rada. U režiserovoj glavi rođena je ideja elaborirana uoči završnice filma, kada Nikolson (ne) treba da poljubi Helen Hant.
- Poljubi je, budalo! - drao se Džejms L. Bruks na snimanju.
Ogoljavanje lika
Film „As Good as It Gets“ bio je u trci za Oskara 1998, iste godine kada je „Titanic“ Džejmsa Kamerona harao Holivudom. Zato nije ni čudo što je tako loše prošao sa nagradama. Izvisio je za Oskara u kategorijama najboljeg scenarija i muzike, ali bilo ga je nemoguće zaobići kada je riječ o glumi. Džek Nikolson i Helen Hant s pravom su nagrađeni zlatnim statuetama.
Nije tajna da je Bruks apsolutni majstor kada govorimo o filmovima u čijem je fokusu ogoljavanje ličnosti. Vidjeli smo kako to radi u mnogim autorskim filmovima, ali čini se da je u ostvarenju „As Good as It Gets“ ovakvo istraživanje likova doveo do perfekcije.
Da, Bruksov film na momente jeste predug i nepotrebno spor, ali ako se pažljivo fokusirate na razvoj likova, shvatićete zbog čega su opravdane neke od režiserovih bizarnih odluka. „As Good as It Gets“ ima i režiserskih i scenarističkih grešaka u koracima, ali u moru krajnje pogrešnih i plitkih romantičnih komedija, Bruksov film je idealno lagano i istovremeno realistično štivo.
L. MURSELJEVIĆ
FOTO: fanart.tv
