POBJEDA: Nakon nešto više od godinu dana rada ovog saziva Skupštine i Vlade, utisak dijela javnosti je da se parlament, u nedostatku suprotnog, opozicionog stava, pretvorio u tehnički servis Vlade…
GVOZDENOVIĆ: To je utisak onih koji ne žele da sagledaju stvarnost i stvarnu ulogu zakonodavne vlasti. Vidite, Komunikacija za zakonodavno djelovanje, usvajanje zakona koji oblikuju društvo, nadležna je Skupština jer ona ima izvorni izborni legitimitet.
U zrelim demokratskim društvima, kojima Crna Gora nesumnjivo stremi, odnos manjine i većine - koji je utvrđen izborima – primjenjuje se jednokratno, pri konstituisanju zakonodavne i izvršne vlasti. Nakon toga se, za svako pojedinačno pitanje, odgovor traži kroz utvrđivanje nove većine i manjine, na bazi prethodno iznesenih argumenata. U tekućem odlučivanju zakonodavne (pa i izvršne vlasti), na gotovo svakom objektu odlučivanja treba, glasanjem ili na drugi način, utvrditi većinu i manjinu.
Pogrešno je smatrati da je posao završen time što ćemo ustanoviti trajnu političku podjelu, projektujući izborni većinsko-manjinski odnos na odnos vlast-opozicija. Parlament, kao najviši organ vlasti, jeste politički podijeljen na vladajuću većinu i opozicionu manjinu, ali taj odnos je fleksibilan.
Zbog prava da učestvuje u odlučivanju po svakom pojedinačnom pitanju, odnosno da bude većina u određenom slučaju, mora se shvatiti da je i opozicija dio vlasti - zakonodavne vlasti.
To, naravno, ne znači da jedna te ista politička struktura može, recimo u izvršnoj vlasti imati jedan stav, a onda u parlamentu - suprotan. Ta vrsta političke neodgovornosti nije dobra ni za izvršnu vlast ni parlament, a ni za društvo u krajnjem.
POBJEDA: Činjenica je da sada, u novoj strukturi parlamenta, ali i zbog opozicionog bojkota, sve ide glatko, bez veće diskusije usvajaju se Vladini prijedlozi zakona. Da li ste saglasni da to nije dobro za demokratski kapacitet države?
GVOZDENOVIĆ: Činjenica je da je korelacija Vlade sa partijskom strukturom Skupštine uočljivija - zbog tekućeg opozicionog bojkota. To je i očekivano: iako ima rasprave unutar parlamenta, istu ili sličnu programsku platformu zagovaraju Vlada i partije vladajuće većine koje uredno učestvuju u radu Skupštine. Zbog toga Vlada nema opstrukcije od Skupštine, što nije bio rijedak slučaj u prethodnom sazivu. Ono što je najbitnije – sada ne postoje akti i skupštinske inicijative koje su „zagubljene u fiokama“, što je, ranije bio čest slučaj. Nema ni političkog galimatijasa u kome je neka stranka u Vladi – vlast, a u Skupštini – opozicija. Jasno se razaznaje „crta“ između nadležnosti Skupštine i Vlade.
POBJEDA: Je li to ujedno i Vaša poruka opozicionim partijama koje bojkotuju rad parlamenta?
GVOZDENOVIĆ: Ne spadam u one koji dijele političke recepte. Bojkot parlamenta jeste jedan format vaninstitucionalne političke borbe. Čini mi se da legalitet takvog postupanja nije upitan. Legitimitet vjerovatno – jeste, jer je bojkot parlamenta oduzeo pravo onima koji su glasali opozicione partije da budu zastupljeni u Skupštini. Dakle, smatram da bojkot predstavlja napuštanje načela da naše demokratske slobode ne smiju zakidati bilo čija prava.
Kao funkcionera DPS-a, trebalo bi da me ne dotiče to što opozicione stranke suspenzijom prava svojih birača, same sebi nanose štetu, jer, po trivijalnom rezonu, šteta za naše političke oponente treba da bude korisna za nas. Ipak, ne radujem se tome jer se, u krajnjem, radi o negativnim posljedicama za demokratsko sazrijevanje Crne Gore.
Zato me raduju najave o povratku dijela opozicije u parlament i ubijeđen sam da će to doprinijeti boljem i efikasnijem radu Skupštine. Vjerovatno da su i upravo završeni lokalni izbori na kojima je opozicija doživjela ubjedljivi poraz, bili inicjalni okidač za prekid bojkota.
Na kraju, bojkot ne doprinosi ni dobroj slici parlamentarnog života u Crnoj Gori. Stvara se utisak demokratske nespremnosti Crne Gore da sama upravlja internim političkim razlikama, tretirajući ih kao resurs, a ne kao nedostatak. Osim toga, više očiju bolje vidi, a više glava pametnije razmišlja, pa čak i ako se, u takvom ambijentu, skupštinska govornica koristi za neprimjerene i nedolične riječi.
POBJEDA: Da se okrenemo predstojećim političkim izazovima, prvenstveno predsjedničkim izborima. Kakav je Vaš stav o budućem kandidatu DPS-a?
GVOZDENOVIĆ: Iako naša partija ima čitav niz veoma kvalitetnih članova i simpatizera koji mogu biti pobjednički kandidati na sljedećim izborima za predsjednika države - nemam dilemu ko je najbolji među njima. Dominantna ličnost političke scene u Crnoj Gori u posljednje tri decenije je svakako predsjednik DPS-a, Milo Đukanović.
Političko djelovanje Đukanovića je obilježeno opipljivim istorijskim rezultatima koji se, ni na koji način, ne mogu racionalno osporavati. Podsjetiću da je Đukanović obavljao najviše državne funkcije u izuzetno teškim i složenim istorijskim okolnostima raspada dotadašnje zajedničke države; da je, prvenstveno zbog političke odlučnosti Đukanovića izbjegnut ratni sukob na teritoriji Crne Gore i da je, paralelno sa očuvanjem mira, Đukanović predvodio i uspješno okončao proces obnove crnogorske državnosti.
Đukanovićevo liderstvo omogućilo je da, u kratkom roku, Crna Gora dostigne ekonomsku samoodrživost, od uvođenja marke u platni promet – uprkos brojnim opstrukcijama, a kasnije eura, kao lokalnog sredstva plaćanja. Pozitivna dalekosežnost ove odluke danas je svima jasna - bio je to preduslov ozdravljenja ekonomije. U tom kontekstu je i Đukanovićeva odlučujuća uloga u otvaranju crnogorske ekonomije i podizanju atraktivnosti našeg poslovnog ambijenta za privlačenje investicija iz inostranstva.
Vizionarsko usmjeravanje Crne Gore ka evropskim i evroatlantskim integracijama dovelo nas je do punopravnog članstva u NATO i, kao najperspektivniju zemljukandidata, pred vrata Evropske unije. Đukanovićeva uloga u procesu okretanja države ka Zapadu, bez kidanja tradicionalnih prijateljstava na Istoku, izdvaja ga iz mase političara i svrstava u red malog broja državnika.
Cijeli intervju možete pročitati u Pobjedi
