Piše: Marija Ivanović
Kad vidite postere, raskošne kadrove i zvjezdanu glumačku ekipu filma „Murder on the Orient Express“, voda vam polazi na usta. Glavni glumac i režiser Kenet Brana ukrcao je sjajne glumce u filmski voz konstruisan po uputstvima iz istoimenog romana Agate Kristi. I vjerujte da Penelopa Kruz, Džoni Dep, Mišel Fajfer, Vilijam Defo i Džudi Denč uopšte nijesu krivi zbog toga što se „Murder on the Orinet Express“ nije zahuktao.
Tačno je da nijedna od velikih zvijezda nije zasijala u Braninom filmu koji više liči na virtuelnu posjetu muzeju „Madam Tiso“ nego na vrsnu detektivsku zagonetku. Ipak, jedna od najčuvenijih romana o Herkulu Poarou (Brana) izletjela je iz šina mnogo prije nego što je voz „Orijent ekspres“ krenuo sa stanice.
Ubice misterije
Ko je ubio „Ubistvo u Orijent ekspresu“? Niko od gledalaca ne mora da bude Herkul Poaro da bi odgovorio na ovo pitanje. Prvi ubod toksičnoj misteriji Agate Kristi zadat je pisaćom mašinom scenariste Majkla Grina („Logan“, „Blade Runner 2049“, „American Gods“).
Šuplji, poprostačeni i beživotni scenario pretvorio je vrcavu komediju sa stilom u sladunjavu dramu koja doživljava „vrhunac“ sa kuknjavom o čovjekovoj kontradiktornoj prirodi. Dijalozi u filmu „Murder on the Orient Express“ su kazne za uši koje izazivaju nekontrolisano prevrtanje očima.
Majkl Grin pretvorio je roman Agate Kristi u olupinu. Scenario je toliko loš, da je nemoguće ne zamisliti Benedikta Kamberbača (Šerlok Holms), Hjua Lorija (Doktor Haus) i Madsa Mikelsena (Hanibal Lektor) kako se smiju i udaraju macole Herkulu Poarou.
Drugi ubod filmu zadao je kompozitor Patrik Dojl. Njegova muzika je apsolutno lišena bilo kakve napetosti i saspensa koji je muzikom tako briljantno izgradio Ričard Rodni Benet u istoimenom filmu Sidnija Lumeta iz 1974. godine. Benetova melodija postala je klasik. Dok slušate Dojlovu, dobijate želju da se bacite pod voz od nervoze.
Nego, možda prva dva uboda ne bi bila smrtonosna da ovom filmskom vozu seriju udaraca nije zadao Kenet Brana. Mašinovođa filma fokusirao se na bogatu produkciju i dizajn, umjesto da malo obrati pažnju na koncept, zanimljiva režiserska rješenja i razvoj likova kojih ima na pretek.
Bez uzbuđenja
Sudeći prema režiserovom pristupu Agati Kristi, detektivske misterije eliminišu, a ne ubrzavaju i treniraju neurone. Brana je potpuno promašio ritam, ostavio velike glumce neuposlene i bacio 55 miliona dolara budžeta na skupocjeni triler u kom nema ni mrve uzbuđenja. On je kriv zbog toga što je „Murder on the Orient Express“ ostao zaglavljen u snijegu mnogo prije nego što se to zaista dogodilo na velikom platnu.
Braninim greškama nema kraja ni konca, ali jedna je dovoljna da ilustruje većinu naivnih, samozaljubljenih rješenja u adaptaciji romana Agate Kristi. Uoči finala, Poaro ređa tuce osumnjičenih oko stola, kao na „Tajnoj večeri“ Leonarda da Vinčija.
Radosne li ekipe, žalosna nam majka... Umjesto velikog, dramatičnog klimaksa dobijamo poziranje kao sa snimanja promo materijala za film. I patetično razrješenije u kom se ne zna što više iritira – Branino „šekspirovsko“ preglumljivanje, patetično recitovanje replika ili činjenica da ste ukapirali kako je stigao kraj, a film nikada nije ni počeo.
Ako vam je do dobre adaptacije „Ubistva u Orijent ekspresu“, potražite Lumetovu verziju. Film iz 1974. godine takođe je nabijen velikim zvijezdama – od Alberta Finija i Ingrid Bergman do Lorin Bekol i Šona Konerija – a režiser vrlo dobro zna što radi.
Slobodno preskočite Branin voz. I molite se Bogu da moržoliki Herkul Poaro ne dobije novac da režira „Smrt na Nilu“, čija je mogućnost adaptacije najavljena u finišu– kao da mu nije bilo dosta nekoliko ziliona nervnih ćelija koje nam je pokomatio ovim ostvarenjem.
Ocjena: 2,1/10
Režija: Kenet Brana Uloge: Kenet Brana, Mišel Fajfer, Dejzi Ridli, Penelopa Kruz, Džudi Denč, Vilijam Defo, Džoni Dep Trajanje: 114 min
Trejler: https://www.youtube.com/watch?v=KhjQyDMzKWI
FOTO: ew.com
