Simonćeli je nastradao u drugom krugu trke. Izgubio je kontrolu nad motorom sudario se sa Kolinom Edvardsom i Valentinom Rosijem. Rosi je ostao na motoru, Edvards je pao, a Simonćeli ostao da leži na stazi.
Na Sepangu crvena zastavica i brza reakcija ljekarske ekipe, ali sat vremena kasnije Moto GP šampionat je ostao zauvijek bez prepoznatljive frizure i osmjeha 24-godišnjeg Italijana.
Kaciga je spala, a bez nje nije bilo mnogo izgleda da se takav udes preživi. Simonćeli je rođen 20. januara 1987. godine. Debitovao je na 125 kubika prije 15 godina, dvije godine je čekao na prvi trijumf, a šest godina poslije debija je osvojio i titulu za Đileru u konkurenciji do 250 kubika 2008. godine.
Šest pobjeda naredne godine i 11 puta na podijumu nije bilo dovoljno za odbranu titule u srednjoj klasi, ali jeste za razmišljanje da se pređe u najjaču klasu, u kojoj je dugo vladao njegov sunarodnik i prijatelj - Valentino Rosi.
U kraljevskoj klasi je proveo premalo vremena. Debitovao je u Kataru 2010. godine i poginuo u Maleziji naredne godine. Nije uvijek išlo idealno na stazi, ali je Simonćeli i nakon pogibije ostavio iza sebe više tragova koji će ga vječito čuvati od zaborava.
Broj 58 sa njegovog Suzukija je povučen iz upotrebe, proglašen je legendom Moto GP, a staza u Mizanu danas nosi ime "Marko Simonćeli".
