Očigledno su i izvještaje OEBS-a i ODIHR-a kao i izvještaj Evropske komisije o rezultatima Parlamentarnih izbora iz oktobra 2016, kao apsolutno fer i poštenim, zaključavali u fijoke pod izgovorom da legitimitet izbora narušavaju hapšenja od 16. oktobra, te da je slučaj pokušaja terorizma u Crnoj Gori politički montiran. Podsjećam da im to nije bacilo sjenku na legitimitet izbora u Budvi i Kotoru, održanih baš istog tog dana, 16. oktobra 2016.
Ipak, ubrzo su pristizali dokazi da je terorizam zaista planiran i da je mogao dovesti do velike destabilizacije sa jasnim ciljem – nasilnog svrgavanja vlasti, te skretanje države sa NATO kursa. Finalno, potpredsjednik SAD Majk Pens, je potvrdio postojanje planova o izvršenju terorističkog akta kao i ubistva tadašnjeg premijera i čestitao našoj državi jer je uspjela da se odbrani od spoljnjeg pritiska. Sada ostaje samo da se vidi ko je sve učestvovao u zavjeri protiv Crne Gore, a ne da li se ona uistinu planirala. To je sada jasno svima pa i opozicionim liderima kojima je važniji njihov politički interes od interesa države.
Kad su sve manipulacije izgubile smisao, šta je sljedeći izgovor opozicije da se ne vrati u Parlament? Sve relevantne međunarodne adrese su potvrdile rezultate izbora i apeluju na opoziciju da se vrati u Skupštinu. Iz kojeg razloga opozicija traži ponavljanje izbora, sem zato što su te izbore izgubili? Tom logikom će svaka opozicija, u svakom vremenu u Crnoj Gori imati pravo da bojkotuje sve institucije sistema dok ne dobije ponovljenu šansu da pobijedi na izborima i tako u nedogled. Bila bi to jedinstvena politička praksa, nikad i nigdje zabilježena, sem na ovim prostorima.
Ipak, očekujem da će opozicioni lideri pokazati odgovornost i da se neće dalje rugati građanima, ne priznajući njihovu volju koju cijeli svijet priznaje. Pozivamo ih da se vrate u Skupštinu, da unaprijedimo izborne zakone, prema preporuci OEBS-a, pa da se izmjerimo na predstojećim predsjedničkim i lokalnim izborima kad već galame o svojoj snazi.
Treba podsticati dijalog, i raditi na postizanju političkog dogovora ali isključivo u Parlamentu, kao što su preporučili cijenjeni predstavnici Evropske Unije u Crnoj Gori, kod kojih opozicioni lideri idu po „milostinju“ i time pokušavaju uniziti zrelost crnogorskog društva da samo rješava svoje probleme.
