Prema informacijama dobijenim od veoma pouzdanih izvora iz Novog Pazara, Tutina i Prištine, ključni pripadnici džihadističkih logističkih ćelija u Sandžaku, na Kosovu, u Bosni i Hercegovini i Makedoniji u panici su jer se tokom pripremnih sudskih postupaka, jedan broj osumnjičenika javio, navodno, „da ispriča sve što zna, u zamjenu za znatno blaže kazne“.
Spašavanje kože
Jedan od nekadašnjih pripadnika novopazarskog Furkana, koji je u ulozi humanitarca u Siriji boravio tri puta po mjesec i po dana, uvjeren je da je organizaciona struktura logističkih centara i ćelija počela da puca još prvim hapšenjima povratnika porijeklom iz Srbije i otvaranjem nekoliko sudskih procesa.
On podsjeća na „slučaj“ slijepe Makrifete Šaćiri, šerijatske žene Ferata Kasumovića koju balkanski džihadisti terete za „izručenje“ muža srbijanskim bezbjednosnim službama.
Spisak sumnjivih povratnika, prema riječima Fahrudina K. sve je duži, a strah za spašavanje sopstvene kože nadjačao je zakletvu bezuslovne šutnje i sve je intenzivniji. Vođstva logističkih centara i ćelija nastoje da na razne načine odvrate potencijalne insajdere od saradnje sa nadležnim organima i službama, a metode su raznovrsne.
Posredničke mreže
Najčešće se poseže za aktiviranjem takozvane posredničke mreže čiji je zadatak da upozori najbližu rodbinu osumnjičenih na teške posljedice eventualnog kršenja zakletve šutnje. Koliko je konstantno utjerivanje straha do sada koristilo džihadističkim logističarima teško je procijeniti, ali da porodice povratnika žive u strahu i svojevrsnoj nadziranoj izolaciji u svojim sredinama, potvrđuju brojni primjeri.
Edin S. iz Tutina svjedočio je prije dvadesetak dana za Pobjedu o prošlogodišnjem „slučaju“ jedne petočlane sandžačke familije koja je u strahu od osvetničkih misija utjerivača strahova izbjegla prvo na Kosovo, zatim u Tursku, a odatle joj se gubi svaki trag. Ni komšije, ni rođaci ne znaju joj adresu, a čovjeku zbog koga su izbjegli navodno se još sudi u Beogradu.
(Opširnije u današnjem broju Pobjede)
