U saopštenju, ona je navela da je on bio "vrhunski javni službenik... briljantan, posvećen i lojalan", a kao otac "izuzetno inspirativan, pun ljubavi i posvećen otac kakvu bi svaka djevojčica želela da ima".
Njegov uticaj je doprinio rušenju ekonomskih barijera izmedju Zapada, s jedne, i tadašnjeg Sovjetskog Saveza i Kine, s druge strane, a njegovi geostrateški pogledi u značajnoj mjeri su uticali na kasnije urušavanje sovjetskog bloka i okončanje Hladnog rata.
Bžežinski je pomogao predsjedniku Karteru i da se premosti duboki jaz izmedju rigidnih lidera Egipta i Izraela, Anvara el-Sadata i Menahema Begina, što je dovelo do istorijskog sporazuma izmedju dvije zemlje u septembru 1978 u Kemp Dejvidu. Samo tri mjeseca kasnije, normalizovani su odnosi SAD i Kine, što je, prema Bžežinskom, bio prioritet američke politike.
Rodjen je u Varšavi 28. marta 1928. kao najstariji sin poljskog diplomate Tadeuša Bžežinskog. Posle kraćeg perioda u Francuskoj i Nemačkoj, od 1938. živi u Kanadi, gde mu je otac bio generalni konzul u Montrealu i gdje ostaju pošto su poslije Drugog svjetskog rata komunisti preuzeli vlast u Poljskoj. Kasnije je doktorirao na Harvardu, u SAD.
Bžežinski je rano privukao pažnju političara kao stručnjak za komunizam i komunističke zemlje. Kao savjetnik, služio je već 1960-ih u demokratskim administracijama predsjednika Džona Kenedija i Lindona Džonsona.
U decembru 1976, poslije pobjede na predsjedničkim izborima, Džimi Karter mu je ponudio mjesto u svojoj administraciji. Nije želio da bude državni sekretar, pošto je smatrao da više može da doprinese kao savjetnik za nacionalnu bezbjednost u Beloj kući.
Često je bio u sukobu s državnim sekretarom Sajrusom Vensom, što je doprinijelo utisku u javnosti da Karter ne može da svoj spoljnopolitički tim drži pod kontrolom.
Vrhunac u takvoj percepciji bila je talačka kriza u Iranu 1979, koja je ukazala na slabljenje glomalne moći i uticaja SAD. Početkom 1980, Bžežinski je postao uvjeren da pregovori o oslobadjanju talaca iz američke ambasade u Teheranu ne vode nikuda, i počeo da se zalaže, uz podršku Pentagona, za vojnu intervenciju.
I pored Vansovog protivljenja, Karter se odlučio za vojnu akciju, koja se završila neuspjehom i vojnim i političkim poniženjem SAD. To je dobrim dijelom uticalo da Vans podnese ostavku, a kasnije te godine da na predsjedničkim izborima Karter izgubi od Ronalda Regana.
IZVOR: Beta, Agencije
