Piše: Novak ADŽIĆ
Za dokazivanje ove tvrdnje, pored mnoštva drugih relevantnih činjenica, izraženih i u metodama fašističkog oblika vladavine srpskog Pretsjednika, dovoljno je ukazati na politički program aktuelnog režima, koji je zacrtao Memorandum SANU (iz 1986.g.), a koji se zasniva na nacional-šovinističkoj i ekspanzionističkoj “logici”: “SVI SRBI U JEDNOJ DRŽAVI“, a koja se apsolutno podudara sa onim Gebelsovim imperativom :”SVI NJEMCI U JEDNOJ DRŽAVI”, ili sa onom nacističkom, arijevsko-ibermenš–hitlerovskom, krilaticom: “JEDAN NAROD, JEDNA DRŽAVA, JEDAN VOĐA”. Očigledno je da su to nepobine činjenice, koje potvrđuju bliskost i srodnost između ideologije sprskog nacizma ,koju u boljševičkoj oblandi propagira Slobodan Milosević i njegov monstrum-režim, sa hitlerovskim nacional-socijalizmom (nacizmom).
Opet je očigledno da je Miloševićeva politika, koja počiva na autoritarizmu i apsolutističkom načelu “DRŽAVA TO SAM JA“ (MILOSEVIĆ) i “POSLIJE MENE POTOP”, bliska, rečenoj, nacističkoj ideologiji po zagovaranju i korišćenju teorija o “etnički čistim nacijama i teritorijama”, antisemitizmu (Srbima kao višoj rasi, izabranom narodu, mitološkim bićima i sl.) fašističko–rasističkim ludačkim (i žločinačkim) projekcijama o “svemoći i postojanju samo jedne nacije “ (nedavno je saglasno tome, i Miloseviću lojalni nacional –fašista Vojislav Sešelj nagovijestio “uništenje i istrebljenje “svega onoga sto nije srpsko”)
Tomas Man je u svojim Dnevnicima (iz 1934.,-godinu dana poslije trijumfa nacizma u Njemačkoj i njegovog “božanskog proviđenja“-Firera) napisao:”Prevrat u Njemačkoj predstavlja preuzimanje vlasti od onoga sloja stanovnistva koji u duhovnom pogledu stoji na najnižem stepenu –sloja propalih malograđanskih masa ispunjenih mržnjom”. Bež namjere da ikoga potcjenjujem i vrijeđam situacija u Srbiji, dobrim dijelom je slična tom zapažanju “otpadnika” Mana. Potom Tomas Man, kao veliki protivnik nacizma (i fašizma) i njegovog vodećeg ideologa Adolfa Hitlera, koji ga je protjerao kao “otpadnika”, dodaje da je program (nacional-socijalista –prim.aut.) jasan: prvo uništiti unutrašnjeg neprijatelja, tj. „sve ono sto se suprostavlja ratu”.To je, bez skepse, i imperativ i Milosevićeve politike, koja posredstvom terora Vučelićevsko Bjeletićeve horor televizije, premanentno satanizuje i poziva na linč (u skladu s jezuitsko-inkvizitorskim načelima) svoje političke neistomišljenike, t.j. opoziciju, odnosno, protivnike stožera „Vremena smrti“ (ovog puta umjesto Dobrice Ćosića uzimam za primjer Miloševića).
U svojim Dnevnicima, pišući o, kako to on kaže, „ tri svojim žločinima povezane protuve“ (Hitleru, Gebelsu i Geringu) Tomas Man se pita: „Djeluju li u oni u ime neke više ideje koja žaslužuje da se u njeno ime narod drži u izolaciji...“ I mi se, s pravom, pitamo: u ime koje to (više) ideje djeluje Milošević i žaslužuje li ona da se crnogorski i srpski narod drže u izolaciji (kataklizmičkom stanju)?
Eksplicite (teorijski) razarajući ideologiju nacional-socijalizma, koga dovodi u vezu sa komunizmom, Tomas Man potencira i sljedeće: „Nojman misli da fizionomije ološa srednjeg staleža, ranije jedva viđene, sada vladaju ulicom i određuju nacionalnu sliku i u rasnom pogledu daleko su ružnije od proleterskog tipa.“ Dozvolite mi da malo pojasnim. Zvanična nacistička struktura režima u Srbiji nije došla na vlast, na način kao nacional-socijalisti u Njemačkoj (1933), već degeneracijom komunizma u nacionalnom pogledu i nasljeđivanjem njegovog hijenskog aparata birokratizma, u kome je Milošević bio slugan i bankarski radnik. To je, vjerovatno, jedna od razlika između uzgajivača srpskog nacizma, kojeg oličava Milošević i Hitlerovskog nacional-socijalizma, ali drugo ostalo je gotovo isto.
I dozvolite mi da završim time što ću, opet umjesno, citirati Tomasa Mana. Opisujući i analizirajući fašističke zločine nakon uspona nacista ovaj književnik i filozof piše: „ Moguće je i sva je prilika da malograđanske mase opet nasijednu na tu prljavu moralnu psihologiju zasnovanu na moralnosti, i da u Hitleru ponovo vide spasitelja.“ Reflektujući ovo na Miloševićev režim i aktuelno stanje (izolacije) javlja se ozbiljna bojazan o, ne samo još većoj ekspanziji fašizacije, već i o njenoj legalizaciji, što može biti fatalno i tragično, ukoliko prije što se i poslije Miloševića bojimo od velikog ostatka miloševićevizma. Znajući Miloševićevu psihologiju i propagandnu mašineriju, koju ojačava etatizacijom raznih „giganata“, radi sopstvenog učvršćivanja, u sudbinskom trenutku poteće (i već poteže, nalazeći kao i uvjek krivce u drugima) na, spasonosnu za sebe, a kobnu za Srbiju i Crnu Goru, krilaticu „ DOJČLAND IBER ALES“ u srpskoj varijanti, čime može ponovo obmanuti javnost, i to bi bio totalni slom ne samo Srbije već i njoj, kurvinski prisajedinjenje (reprizirajući 1918) od starne bulatovićevsko-kostićevsko-šešeljovske simbioze- Crne Gore. Ja vjerujem da se to neće dogoditi, ali iskustvo nas uči da moramo biti oprezni. (Autorski tekst Novaka Adžića, objavljen u listu „Srpska reč“, Beograd, broj 55, od 14. septembra 1992, str. 62-63, pod naslovom „Legalizacija fašizma“, prenosimo doslovno, u identičnoj formi kako je tada objavljen).
