Objasnio je, između ostalog, da su rožajska ženska medresa, škole Časnoga Kurana, islamski dječji vrtići i druge forme obrazovnog i kulturnog nacionalnovjerskog organizovanja, uključujući i planirani Islamski centar u Baću, iako van sistema, pa samim tim i van nadzora Islamske zajednice u Crnoj Gori, osnovani na propisan način, u skladu sa crnogorskim pravnim sistemom.
Statusne forme
Pozvao se na pravila „registracije udruženja građana“, zatim na obrazovni program Rijaseta Islamske zajednice u Bosni i Hercegovini po kojem se odvija nastava u medresama i školama Časnoga Kurana u regionu. Ali, i na navodnu činjenicu da su sve vjerske zajednice muslimana svojevremeno djelovale navodno jedinstveno i bile pretpočinjene Sarajevu kao vjerskom duhovnom centru islama na ovim prostorima.
Pogotovu na teritorijama koje je upravo novopazarsko Muftijstvo preimenovalo u takozvani južni i sjeverni Sandžak, u Crnoj Gori i Srbiji, potpuno ignorišući niz istorijskih fakata lako razumljivih i laicima. To se posebno odnosi na statusne forme i sadržine ovdašnje vjerske zajednice muslimana na samim počecima 20. ali i 21. vijeka.
Ustavna verifikacija
Primjera radi, shodno odredbama Berlinskog kongresa o slobodi vjeroispovijesti u novostvorenim državama, u Crnoj Gori je ustrojeno Muftijstvo na čelu sa muftijom, a sve je verifikovano Ustavom Knjaževine iz 1905. godine. Gubljenjem crnogorske državnosti 13 godina kasnije, promijenile su se okolnosti, da bi se njenom obnovom poslije 88 godina i formalno i suštinski stekli uslovi za konkretizaciju istorijskih težnji krovne vjerske zajednice njenih državljana islamske vjeroispovijesti.
No, i pored svih problema, 30. januara 2012. godine, potpisan je „Ugovor o uređenju odnosa od zajedničkog interesa između Vlade Crne Gore i Islamske zajednice u Crnoj Gori“. Potpisnici su bili ondašnji premijer Igor Lukšić i reis Rifat efendija Fejzić, a ugovorom su razriješene mnoge dileme bez ugrožavanja međunarodno priznatih načela o odvojenosti vjerskih zajednica od države u bilo kojem segmentu.
Likovi i djela
Po oprobanoj recepturi demagoško-nacionalne i vjerskopolitičke mješavine „redaktura“ Ugovora bila je sve radikalnija, da bi se, čak i brže no što su samozvani redaktori to očekivali, stiglo do faze ordinarnih falsifikata. Jednom od potpisnika, reisu Islamske zajednice u Crnoj Gori stavljalo se na teret sve i svašta. A, najčešće ono o čemu u „spornom“ dokumentu nema nijedne riječi.
Optuživan je da je Islamsku zajednicu „podržavotvorio“, da bi mu u istoj optužnici bilo spočitano da je, uz pomoć aktuelnih vlasti - privatizovao?! Na teret su mu se stavljala navodna navođenja muslimana sa ovih prostora na udaljavanje od sarajevskog duhovnog, odnosno vjerskog centra, kao i getoizacija krovne vjerske zajednice. (Pobjeda)
