Žene su sa transparentima “Feminizam, antifašizam”, “Neću da ćutim”, “Za ravnopravnost”marširale od Trga nezavisnosti do Skupštine Crne Gore, gdje su pružile podršku majkama sa troje i više djece koje šesti dan protestuju zbog smanjenja naknada.
Majke su ih podržale velikim aplauzom, dok su one pjevale “Podrška, podrška”.
Širom svijeta danas se obilježava Međunarodni dan žena, kao dio borbe za ekonomsku, političku i socijalnu ravnopravnost žena i muškaraca. Muškarci ženama kupuju najčešće cvijeće i bombonjere, a mnoge pripadnice ljepšeg pola vole praznik zbog pažnje koju dobijaju na taj dan, dok one druge ne vole praznik zbog toga što bi tu pažnju trebale da dobiju tokom cijele godine. To i jeste tačno, ali ne smijemo zaboraviti prošlost u kojoj su mnoge žene izašle na ulice, baš na ovaj dan, protestujući zbog toga što su željele da budu ravnopravne sa muškarcima.
Žene zaposlene u industriji odjeće i tekstila javno su protestovale prvi put 8. marta 1857. godine u Njujorku zbog loših uslova rada i niskih plata. Demonstracije je rastjerala policija, a žene su dva mjeseca kasnije osnovale sindikat.
Prva međunarodna ženska konferencija bila je održana 1910. godine u Kopenhagenu u organizaciji Socijalističke internacionale, kada je ustanovljen Međunarodni dan žena, na prijedlog Klare Cetkin, koja je bila član Njemačke socijalističke partije.
Naredne godine Međunarodni dan žena obilježen je u Austriji, Danskoj, Njemačkoj i Švajcarskoj.
Demonstracije povodom Međunarodnog dana žena u Rusiji bile su prvi stadijum ruske revolucije, a nakon Oktobarske revolucije, boljševička feministkinja Aleksandra Kolontaj nagovorila je Vladimira Iliča Lenjina da 8. mart postane državni praznik i tokom sovjetskog razdoblja koristio se za obilježavanje "herojstva radnica".
UN su 1975. godine, koja je bila proglašena Međunarodnom godinom žene, zvanično počele da obilježavaju ovaj praznik pod nazivom Međunarodni dan žena, a dvije godine kasnije Generalna skupština UN je rezolucijom proglasila 8. mart Danom ženskih prava i međunarodnog mira.
Šta je osmi mart za nas, praznik, prilika da nekome poklonimo pažnju, vid borbe za prava ili prilika da ne izlazimo iz kuće, jer “mrzimo obilježavanje”, ostaje nam da razmislimo. U međuvremenu priznajmo da su ženska prava nešto veća nego ranije i bar u to ime sa osmijehom uzmemo dati cvijet i nadamo se da će ženama biti bolje u budućnosti, nekoj bliskoj... Možda baš sjutra, devetog marta?
I. D.
