"Uljez" pripada domenu ‘SiteSpecific art’ jer je generisan konkretnom lokacijom, osmišljen je tako da bude izveden na određenom mjestu (u zgradi Rektorata Univerziteta umjetnosti u Beogradu). Podrazumijeva oprostorenje narativa: prevođenje narativa u realan akcioni prostor kroz djelovanje članova grupe u odabranom arhitektonskom okruženju. Izvjesno je i koketiranje sa principima ‘Terror Art’, jer su se maskirani Članovi grupe odlučili na radikalne korake, na estetizaciju ‘nasilja’ i ‘trovanja'.
Zgrada Rektorata Univerziteta umjetnosti u Beogradu se, međutim, pokazala i kao inspirativna teatarska scena u kojoj protagonisti igraju uloge na koje su se odlučili.
Svaki od Članova grupe kreće se na određen način i reprezentuje pojedinačnu umjetnost ili sintezu dvije umjetnosti, a u definisanom momentu u enterijeru Rektorata izgovara kraći tekst iz oblasti čiji je predstavnik (muzika/ples, slikarstvo, vajarstvo, film, arhitektura, teatar/književnost).
Upravo zbog maske/kese Članovi grupe prihvataju Uljeza/„narodnjaka“ kao punopravnog aktera svoje akcije, ne shvatajući da on(a) ne dijeli njihovu ideologiju. Opet, i „narodnjak“ ima subverzivne namjere, ali u suprotnom smjeru - ukidanje umjetnosti i obrazovanja kao nepoželjnih praksi i preuzimanje Institucije koje će se svakako dogoditi ukoliko ne budemo dovoljno oprezni.
Unošenje šerpe sa smrdljivim kupusom još je jedna referenca na „narodnjačku kulturu“, jer saznajemo šta su nam to predstavnici ove ideologije „zakuvali“. Konačno, Uljez se neprijatno poigrava i sa ključnim znakom odabranog zdanja.
Logotip Univerziteta umjetnosti biva prekriven šerpom sa kupusom. Estetski impakt alternativnog kratkog filma ”Uljez” je, dakle, djelovanje u smislu političke taktike. Jedan od aktera ovog filma je i crnogorski umjetnik Stevan Lutovac.
Autori filma: Željko Zdravković, Stevan Lutovac, Đorđe Aralica, Marija Ćirić, Olivera Štrbac, Ana Belinda Putilova, David Klem, Goran Erić.
