Piše: Mihailo TERZIĆ
Pokazalo se, da plaćenici nikada ne mogu biti toliko odani stvari izdaje, koliko su patriote odlučni da brane slobodu Otadžbine.
I kada je politička bruka pukla, baš na dan izbora, politički mentori i žiranti su ostali zatečeni. Nijesu planirali izlaznu strategiju u slučaju neuspjeha. Kompromitaciju su pokušali opravdati manipulacijama i obmanama. I kao što to obično biva,kada glavni akter mora biti sakriven,za krivca se proglašava Milo Đukanović kao autoatentator i organizator politikog suicida sopstvene države.
Minimiziranje pokušaja terorizma: Podrepaški medijski plaćenici su pokušali; relatizovati događaj, minimizirati argumente, ismijavati činjenice, podcijenjivati istražne eksperte. Psi rata iz „bratske“ Srbije i „majke“ Rusije najedanput su postali „neki tamo“a general, bivši komandant žandarmerije Srbije dobio je tretman kaplara.
Planirani i dugo pripremani teroristički poduhvat, tajno organizovan i logistički podržan na teritoriji stranih država, kao dio geo-političkih interesa prepoznatljive hegemonije, najedanput postaje SLUČAJ. Kao nešto, bez namjere,bez uzroka,bez razloga,nedeterminisano?
Nije bilo lako Sekretaru ruskog savjeta za nacionalnu bezbijednost generalu Patruševu da lično zašipči iz Rusije u Beograd, radi evakuacije svojih agenata, nakon neuspješne akcije i da spriječi skandal u srpsko-ruskim odnosima.
Izjava Stepašina: Ozbiljnost i dubinu političke pozadine terorističke akcije, konačno otkriva Putinov savjetnik za Balkan bivši KGB-ovac Sergej Stepašin. Crnu Goru postavlja za metu velikosrpskoj političkoj opciji.
„Crna Gora je za Srbiju ono što je Ukrajina za Rusiju“. Targetiranje jedne suverene i slobodne evropske države u 21.vijeku od strane visoko pozicionirane ličnosti svjetske velesile, gledano kroz apetite vjekovne velikosrpske hegemnističke politike prema Crnoj Gori, je primitivno „drškanje dželata na žrtvu“.
Usput je zaprijetio i aktulenoj političkoj nomenklaturi u Srbiji da se može desiti ukrajinski MAJDAN u Beogradu, ako budu otišli predaleko prema zapadu.
Možda ove političke vakele Putinovog poklisara Stepašina otkrivaju sličnost političkog rukopisa priprema i u Jajincima i u Crnoj Gori.
U kontekst ovih događanja, valja proviriti u političku pukotinu, kako reče Drašković „paralelne Srbije“i nedavne vijesti,koju je Sputnjak najprije objavio a zatim demantovao,o dogovoru Nikolića i Putina o stvaranju „Unije Srbije i CG“.
U ovom kontekstu, tvrdnja aktuelnog Predsjednika Srbije“da je Srbija mogla sprečiti referendum u Crnoj Gori“, može da znači da ga ona može i poništiti? Pukotina je još premala,ali se iz nje čuju šumovi šaptača koje saopštava Rus Stepašin.
I šta preostaje režimskim novinarima i analitičarima u Srbiji i njihovim petokolonaškim abonenetima u CG, nego da pokušaju relativizirati cijelu akciju kao,“naručenu od strane crnogorskog režima zbog izbora“, ili „estetske“ zamjerke o hapšenju „ bez lisica“ i nedostatku vidljivih bicepsa kod policajaca i slične budalaštine.
Uzalud, režimski analitičar Lazanski, poslanik u Skupštini Srbije pokušava, sa vidljivom dozom arogancije,da uhapšenu grupu u CG nazove „veseljacima za cirkus“ a glavnog specijalnog tužioca Katnića „jadnikom“.
Uzalud bivši direktor VBA Srbije Momir Stojanović naziva dogođaje u CG „predstavom aktuelnog režima“,a direktor beogradskog centra bezbjednosti Predrag Petrović „političkom ujdurmom“ priređenom izborima, “prtljag“ generala Patruševa, izjava Stepašina i akcija srpskog generala Dikića, razobličavaju svu tu javnu blasfemiju i spinovanje sluga anticrnogorske politike da relativizuju značaj ove sramne terorističke operacije.
Aktulena politička glumatanja pojedinih prvaka DF koji ucjenjuju manjine u CG i prijete krvoprolićem, slute „poslednjem labudovom plesu“ petokolonaške kolone u CG.
To je, vrisak iz OČAJA izdajnika slobodne CG, režanje političkih gubitnika i nemir duhovnih ispisnika iz čestitih vrijenosti crnogorskog Čojstva,Čestitosti i Čovječnosti.
Poput Jude, Bruta i Kasije,oni su izdali i duhovne i svetovne svetinje crnogorske,doduše za nešto više od 30 „srebrenjaka“,ali ni to nijesu opravdali. Crna Gora je postala pretvrd orah za „gubu iz torine“.
Možda je za njih jedini put iz Danteovog Antenorija, put prema Tarpejskoj stijeni u crnogorskom kršu, kao zaslužena kazna GREŠNIKA SA AMFILOHIJEVIM BLAGOSLOVOM.
