Piše: Draško Đuranović
Možda su upravo te činjenice - da se radi o penzioneru i doktoru nauka - ponukale vrlo obaviještenog srpskog premijera Aleksandra Vučića da, samo 24 sata nakon hapšenja dvadesetak srpskih državljana u Podgorici odbaci sumnje da bi ti ljudi - ,,takvog profila“ - mogli biti umiješani u planiranje terorističkih akcija.
Kako god, specijalistička naobrazba iz upravljanja krizom biće Dikiću potrebna da se izvuče iz sadašnje situacije, jer je odlukom Višeg suda u Podgorici primoran da narednih tridesetak dana provede u Spužu.
Srećom, neka od onih drugih vještina koje je na Kosovu stekao Bratislav Bata Dikić neće mu biti od koristi. A Dikić ima terenskog iskustva, ima vrlo impresivnu zbirku akcija koje je vodio na jugu Srbije i Kosovu, zbog čega je dobio odlikovanja i bio unapređivan u službi. Kao što su vremenom rasle i brojne optužbe, baš u Srbiji.
Nekadašnji je učenik Gorana Radosavljevića Gurija, prvog komandanta srpske žandarmerije koji je uspio 2000. godine da preživi pad Miloševića i da se nametne novoj vlasti DOS-a, Vojislavu Koštunici i Zoranu Đinđiću.
Kasnije je Radosavljević kao bivši komandant Posebnih jedinica policije, dobio važan zadatak da formira Žandarmeriju, novu elitnu formaciju od koje se očekivalo da zamijeni Jedinicu za specijalne operacije, koju je i pored formalne smjene kontrolisao Milorad Luković Legija.
Tvrd kamen
O njemu je napisano mnogo tekstova i mnogi su saglasni da je Radosavljević bio sposoban policajac i vrlo opasan operativac.
Uostalom, i nadimak govori o tome: guri na albanskom jeziku znači - kamen. Guri Radosavljević dugo je bio ,,sve i svja“ na Kosovu, makar što se tiče vlasti iz Beograda, iako su ga i tada mnogi optuživali da je odgovoran za mnoge zločine srpskih specijalnih snaga. Poslije sporazumnog raskida radnog odnosa, od 1. februara 2005. više nije u policiji.
Ispostaviće se da se penzionisao s dobrim razlogom. Informacija da je Goran Radosavljević Guri pobjegao iz Srbije zbog ,,slučaja Bitići“, pojavila se u srpskim medijima početkom juna 2015. godine. Fatos Bitići, rođeni brat ubijenih Ilija, Agrona i Mehmeda Bitićija, svjedočio je da za njega i njegovu porodicu dileme nema i da je naredbu za likvidaciju dao Radosavljević. To je, kaže, vidio u izjavi policajca iz Prištine koji je takvu izjavu dao istražnom sudiji u Kladovu.
Nakon što mu je u domovini postalo tijesno, Radosavljević se preselio na sigurniju destinaciju - u Rusiju, gdje i sada živi.
- Radosavljeviću je dato vreme da pobegne i za to je postojala prećutna saglasnost, jer bi on dosad bio uhapšen – ocijenila je svojevremeno predsjednica Fonda za humanitarno pravo Nataša Kandić.
U tim teškim, olovnim kosovskim vremenima kalio se i napredovao Bratislav Dikić, koji će biti važan igrač, ne samo što se tiče bezbjednosti već i – političkih akcija.
I tu je bio efikasan, kao kada je bio specijalac srpske policije. Kako su svojevremeno pisali srpski mediji, Dikić je, skupa sa rođenim bratom, bio optužen za vandalsko uništavanje izbornog materijala na više biračkih mjesta u srpskom dijelu Kosovske Mitrovice. Srpski pokret ,,Naši“ oglasio se saopštenjem da je napad na nekoliko biračkih mjesta izveden ,,pod komandom Dragana Dikića, rođenog brata smenjenog komandanta Žandarmerije Bratislava Dikića“.
Kasnije su srpski mediji optuživali Dikića za mnogo opasnije stvari - za kriminalno udruživanje unutar Žandarmerije. Pokrenuta je i istraga zbog sumnje u organizovani kriminal ,,na jugu Srbije“, a braća Dikić su dovođena u direktnu vezu sa optužbama za reketiranje, zelenašenje i obezbjeđivanje sumnjivih lokala.
Da general i doktor za krizni menadžment sa diplomom iz Doboja zna kako se upravlja krizom, pokazalo je i otvoreno pismo koje je Dikić uputio ministru unutrašnjih poslova Ivici Dačiću u kojem je sve optužbe negirao, navodeći da se pokušava nanijeti ljaga specijalnoj jedinici ,,koja je nebrojeno puta pokazala na delu ljubav prema Srbiji, čast i profesionalizam pre svega“.
Iako je dobio medijsku pažnju, pa i bio ljubimac nekih provladinih medija, Bratislav Dikić je smijenjen, odnosno penzionisan.
,,Rakija“ - ubija
Onda se posvetio volonterskom patriotskom radu. I politici, naravno.
Januara ove godine, u pripremi izbora u Srbiji, penzioner Bratislav Dikić je najavljen za nosioca liste Ratnih veterana Srbije (RVS) koji su kao grupa građana kanili da izbore parlamentarni status.
,,Ratni veterani imaju jedinstvenu priliku da se izbore za sve ono sto su im dosadasnje vlasti i sve političke partije uskraćivale“, poručuje se u saopštenju RVS.
Parlamenta nijesu gledali, ali je Bratislav Bata Dikić nastavio djelovanje u okviru Patriotskog fronta, sa posebnim ciljem: anti-NATO djelovanje i saradnja sa bliskim udruženjima.
Nije izgubio kontakte sa svojim ljudima iz Bujanovca i Zubinog Potoka. To pokazuje i hapšenje ,,turista“ iz ,,Svesrpskog četničkog pokreta“.
Dobro je, samo, što nijesu došli do one ,,rakije“ i ,,flaša“ spremnih za podršku opozicije u Crnoj Gori.
Dikić: Čuješ li me Sinđeliću!
Iako Aleksandar Sinđelić negira da poznaje Bratislava Dikića, u arhivi medija zabilježen je jedan njihov zanimljiv susret - u zatvoru u Nišu!
Tokom zatvorske pobune 2006. godine, tadašnji žandarmerijski pukovnik Dikić lično je vodio pregovore sa zavorenicima koji su se zabarikadirali u većoj spavaonici unutar zatvorskog paviljona, strahujući od policijske odmazde. Pregovarač u ime zatvorenika bio je - Aleksandar Sinđelić.
- Jel’ čuješ Sinđeliću? Ja vam garantujem da nema batinanja, nema palica. Samo mirno izađite - obećao je Dikić. Nakon nekoliko minuta pregovora, zatvorenici su mirno izašli, a na snimku koji su emitovali srpski mediji vide se, deset godina mlađi, Dikić i Sinđelić. Kako su se dva čovjeka, koja su se nalazila na suprotnim stranama, našli u istoj ekipi deset godina kasnije? Možda će istraga koja se od danas i zvanično sprovodi dati neke konkretne odgovore.
Izvor: Pobjeda
