Zbogom... Predsjedniče!
Niko, niko kao Tvoj/SDP konfiskator naučnih zvanja:
„...Činjenica je da brojni zelenaši i njihovo vođstvo u
Crnoj Gori snose subjektivnu i objektivnu odgovornost
za brojna interniranja, pojedine logore u Crnoj Gori na
teritoriji koju su oni kontrolisali, brojna zatvaranja,
predaje Italijanima pripadnika i simpatizera NOB-a,
koje su Italijani držali u logorima u nehumanim uslovima,
koje su strijeljali ili poslali u ropstvo. Zelenaši su
objektivno i subjektivno odgovorni i za jedan broj ubistava
pripadnika NOB-a.“ (Isto)
...I ubistva!
Braća.
Ali socijaldemokratski.
Ili doista istoričarski („Idoli crnogorskog nacionalizma“),
Dragutin Papović:
Krsto Popović „...pogrešno je protumačio suštinu
Drugog svjetskog rata i postao je kvisling. (...) Bez pomoći
Italijana ne bi sastavio Lovćensku brigadu... Identično
je igrao i sa Njemcima. O lošoj strategiji govori
činjenica da je sarađivao sa četnicima i da se borio protiv
partizana, iako su partizani prema državnosti i nacionalnoj
posebnosti Crne Gore bili bliski zelenaškom
programu. Popović nije umio da prepozna saveznike s
kojima je mogao ostvariti svoj cilj, što govori o intelektualnoj
skromnosti. (...) On je 1918. godine ustao protiv
srpskih lanaca, a 1941-1945. godine bio je među onima
koji su Crnogorce poslali u italijanske i njemačke lance
i njegove trupe su činile zločine. (...) Nije mu bilo gadljivo
da sarađuje sa četnicima.“ („Monitor“, Podgorica,
Avgust 2011; vidi od istog autora: „Rani ratovi“, str. 7-316
– Otvoreni kulturni forum, Cetinje 2010)
Braća.
Ali socijaldemokratski.
Zbogom... Predsjedniče!
(5) Tvoj/SDP uhapsilac, potom i nemoralni prisvajač
najvišeg naučnog zvanja ne patiše („Pobjeda“, Podgorica,
Jun 2014) da zamuckuje o prvom predsjedniku
(1943/45) crnogorskih antifašista Niku Miljaniću kao
„političkom savjetniku Krsta Z.[rnova] Popovića...“
(„Pobjeda“, Podgorica, Maj 2015). Iako tolika bezočnost
potresno prerasta u - dijagnozu; niti je za osudu
koliko za žaljenje i odgovarajući pristup.
Tvoj/SDP žalopojnik i javni delinkvent naučnih zvanja
– valjda upozoren koliko je laž o Niku Miljaniću
mastodontska – kao i svaki tat nečujno se pomalo prestrojio,
pa „politički savjetnik generala Krsta Popovića“
Niko Miljanić sada, više nije „od 1942. do 1944.“ nego –
„tokom 1942. i 1943“.
Nezgodno, istorijski je nepobitno da je Niko Miljanić
18.
ZELENAŠKA FARSA
NIKA MILJANIĆA
EKSKLUZIVNO
Boro Krivokapić
Završni
otpisni ispis
bivšem
predsjedniku
crnogorske
Skupštine,
Ranku
Krivokapiću
(i trabantima)
CRNA GORA
- ZLOČIN ČLANSTVA
U NATO PAKTU
ŠTO TO HUČI
S U T J E S K A!
od jeseni 1943. do ljeta 1944. u Kolašinu, kao prvi predsjednik
i prvih antifašističkih, time i prvih crnogorski obnovljenih
državnih ustanova. Dok „general Krsto Popović“ dežurno
sjedi na Cetinju „pod egidom Italijana“, a zatim i Njemaca
i njihovih okupatorskih preduzeća.
Braća.
Ali socijaldemokratski.
Zbogom... Predsjedniče!
Zašto bi Niko Miljanić – prvo iz bolnice u Risnu, a ubrzo i
iz Perasta – u ljeto 1942. bježao pred okupatorskim Italijanima,
a kao „politički savjetnik generala Krsta Popovića“, nesumnjivog
povjerenika tih istih okupatorskih Italijana!? I
zašto bi Niko Miljanić bježao u vrh Banjana, u besputne Dubočke,
a ne kod svog rečenog političkog šefa, „generala Krsta
Popovića“ na Cetnje!?
Ali socijaldemokratski.
Zašto bi kod „generala Krsta Popovića“ bilo za pohvalu –
„Neću tražiti zaštitu Ante Pavelića pa da bih deset glava a ne
ovu jednu izgubio“ („Pobjeda“, Podgorica, Maj 2015) – ono
isto što od istog stvaraoca, a Tvog/SDP kradljivca naučnih
zvanja, nije za osudu kod – Sekule Drljevića!?
Ali socijaldemokratski.
U epilogu, kakav Tvoj/SDP džeparoš nauke takav i epilog:
„Na Cetinju se dr Niko Miljanić nekoliko puta (podv. B. K.)
tokom rata (1942-1943) srijetao i razgovarao sa istaknutim
zelenaškim vođama iz štaba i u štabu Lovćenske brigade
i davao im je političke savjete.“ (Isto)
Čak „nekoliko puta“! – ma SDP/nemojte, baš toliko!
Ali socijaldemokratski.
Zbogom... Predsjedniče!
Da ne pretjeram, moj djed (po ocu) Savo „tokom rata“
je bar 50-tak puta „razgovarao“ s Krstom Popovićem.
Kao političar, sigurno i o politici. Ali nije bio „politički
savjetnik generala Krsta Popovića“ (iako politički predstavnik
kod Vojne komande Krsta Popovića u Božićnoj
pobuni, IXIVIII).
Gdje se zagubila Tvoja visoka SDP/enciklika:
„Mene brine što uvijek moramo da pričamo o nečem
što je rekla-kazala, a imamo fakte. A ođe imamo fakte.“
(TV / U centar, Podgorica, Septembar 2012).
Pa kad „ođe imamo fakte“, za početak, socijaldemokratski:
Neka Tvoj/SDP član Predsjedništva izloži crnogorskoj
javnosti – što jedino i uporno izbjegava – kako i zašto
se samo u jednoj knjizi 36 (trideset šest) puta lažno
predstavio kao „dr“ istorijskih nauka?
Da, fakti.
Zbogom... Predsjedniče!
Inače, ne sporim:
Nasrtljivim krivotvorenjem osnovnih činjenica – kako
nacionalističkim komesarstvom čini Tvoj/SDP, vjerovatno
zvanični partijski prekradilac naučnih zvanja
– postiže se efekat suprotan: pobijanjem nosećih krivotvorina,
nužno strada i ono što se obično kazuje kao –
cijela istina.
...I najmanje je upitno da se o ličnosti Krsta Popovića
može izreći, i s pravom, i dosta „lijepih riječi“. Meni utoliko
bliže što – ne samo plemenski (Cuce) i bratstvenički
(majka Ćetna od Krivokapića) – Krsto Popović je bio i
lični prijatelj, oficirski i ratni, pa i „zelenaški“ drug mojih
djedova, a njegovi sinovi Radovan i Nikola drugovi i
partizanski saborci mojih stričeva i mog oca.
Ali to nije naša tema.
Sjutra:
DVA LICA
KRSTA POPOVIĆA
(Titova ponuda)
