Otvaranje ovog dijela kotorskog festivala biće u znaku obilježavanja decenije od smrti don Branka Sbutege, prvog počasnog predsjednika KotorArta.
Festivalski orkestar, pod dirigentskom palicom maestra Miroslava Homena, izvešće djela komponovana za ovu priliku, a muzičarima će se pridružiti i sopran Olivera Tičević i violončelista Dmitrij Prokofjev. Biće to prilika da publika čuje praizvođenja djela Aleksandra Perunovića, Nine Perović i Iva Josipovića. Takođe, biće premijerno prikazan film o don Branku rađen u produkciji Radio-televizije Crne Gore, prema scenariju Antuna Sbutege. Koncertu će prethoditi otvaranje izložbe „Ex-Voto“ Veselina Banjevića od 21 čas.
Ovo veče dio je programa zvanične državne proslave decenije nezavisnosti Crne Gore.
Don Branko Sbutega (1952−2006) bio je izuzetno obrazovan i angažovan intelektualac, poznat i van granica rodne Boke i Crne Gore. Autor je brojnih članaka iz istorije i kulture Boke, koautor knjige „Stara književnost Boke“ (1994), autor knjige „Kurosavin nemir svijeta“, kao i posthumno objavljene zbirke pjesama „Sebedarje“. Bio je duhovnik Malteških vitezova za Srbiju i Crnu Goru. Don Branko Sbutega rođen je u Kotoru, gdje je završio Gimnaziju. Studirao je medicinu i teologiju u Zagrebu, Beču i Rimu. Za sveštenika je zaređen 1979, kada je preuzeo odgovoran posao obnove crkava i spasavanja i restauracije velikog umjetničkog blaga Kotorske biskupije ugroženog zemljotresom. Razvijao je i plodnu mecenarsku aktivnost i inspirisao i naručivao likovna djela od poznatih umjetnika kao što su Vasko Lipovac, Vojo Stanić, Edo Murtić i Kosta Angeli Radovani. Osamdesetih godina sve je više prisutan u intelektualnom životu, na javnim tribinama i televizijskim emisijama u Hrvatskoj, Srbiji i Crnoj Gori, u vrijeme kada se produbljuje jugoslovenska kriza. Istovremeno je bio aktivan u prikupljanju i dijeljenju humanitarne pomoći rukovodeći Karitasom Kotorske biskupije, a 1996. godine je u Padovi osnovao Centar za pomoć izbjeglicama. Sbutega je bio prvi počasni predsjednik KotorArt-a i učesnik brojnih naučnih skupova, konferencija i okruglih stolova na Balkanu i Evropi, poznanik i sagovornik brojnih umjetnika, diplomata, državnika i novinara.
Sopran Olivera Tičević, završila je osnovne i master studije na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu, u klasi prof. Anete Ilić. Sada se usavršava na Univerzitetu umjetnosti u Bernu u klasi prof. Kristijana Hilca, kao stipendistkinja švajcarske vlade. Dva puta je proglašena najperspektivnijim izvođačem Austrijske barokne akademije, što joj je omogućilo seriju koncerata u najpoznatijim evropskim salama. Pored opere i lida, njen repertoar čine i djela duhovne i kamerne muzike, kao i kompozicije savremenih autora. Premijerno je izvela djela Žarka Mirkovića, Nine Perović, Marka Kovača i Draška Adžića. Angažovana je na više operskih i vokalno-instrumentalnih projekata u Beču, Bernu i Oslu.
Violončelista Dmitrij Prokofjev, završio je osnovne i postdiplomske studije na Moskovskom konzervatorijumu u klasi prof. Natalije Gutman. Pobjeđivao je na omladinskim mađunarodnim takmičenjima u Poljskoj i Hrvatskoj, kao i na renomiranom konkursu „Čajkovski“ u Rusiji. Od 2000. godine solista je državnog kamernog orkestra Moskovski virtuozi pod rukovodstvom Vladimira Spivakovа. Solistički je nastupao širom Rusije i u inostranstvu. Sarađivao je sa dirigentima poput Golovčina, Gorenštejna, Spivakova, Bašmeta, Rudina i Poljanskog, te najznačajnijim imenima savremene klasične muzike, među kojima su Džesi Norman, Natalija Šahovska, Natalija Gutman, Eliso Virsaladze, Edvard Bruner, Žan Giju, Ilja Gringolc i Nikolaj Luganski. Snimio je dva albuma sa djelima Šostakoviča, Griga, Debisija, Bramsa, Šumana i Paganinija. Od 2008. godine predaje violončelo na Moskovskom državnom konzervatorijumu Čajkovski, a od prethodne sezone vođa violončela Crnogorskog simfonijskog orkestra.
Dirigent Miroslav Homen nakon završene Muzičke akademije u Sarajevu (1966), postao je dirigent sarajevske Opere i baleta. Od 1988. do 1990. bio je direktor sarajevske Opere i Sarajevske filharmonije. Trideset godina dirigovao je studentskim horom „Slobodan Princip Seljo“ iz Sarajeva, sa kojim je osvajao prve nagrade na međunarodnim takmičenjima. Kao gostujući dirigent nastupao je u svim operskim kućama bivše Jugoslavije i u brojnim evropskim zemljama. Od 1992. godine radio je kao dirigent, upravnik i potom šef dirigent u riječkom Hrvatskom narodnom kazalištu „Ivana pl. Zajca“. Dobitnik je nagrade „Milka Trnina“. U Sarajevu je postavio prvu poslijeratnu opersku premijeru – Pučinijevu „Tosku“ (1998), potom i Verdijevog „Trubadura“ (1998), a 2000. dirigovao premijeru prve bosanske opere „Hasanaginicu“ Asima Horozića. Pedagoško iskustvo gradio je na sarajevskoj Muzičkoj akademiji, prvo saradnik na predmetu hor, a od 1986. godine i kao redovni profesor za oblasti operskih uloga i korepeticije opere.
K.J.
