Stana je rođena 1920. godine u Baru. Učila je da postane učiteljica, ali su je životne okolnosti odvele u drugom pravcu. Ubrzo nakon diplomiranja, Kraljevina Italija je okupirala Crnu Goru 1941. godine što je obilježilo početak Drugog svjetskog rata. Kao neko ko je vjerovao u komunističke ideale, Stana se priključuje Partizanima i postaje prva žena komesar u Jugoslaviji. Tokom rata je dva puta ranjena, ali je visoko odlikovana - činom pukovnika. Njen bataljon je igrao važnu ulogu u odbrani bosanskog grada Drvar, u maju 1944. godine kada su njemačke snage pokušale da uhvate Josipa Broza Tita.
Tokom boravka u Drvaru, britanski vojni fotograf Džon Talbot ju je slikao i te fotografije su se našle na lecima koji su distribuirani širom Evrope kako bi podstakli otpor pred okupatorima.
Poslije rata je diplomirala na Filozofskom fakultetu u Beogradu i zatim obavljala niz zvaničnih funkcija u državi - od poslanika u Saveznoj skupštini i predsjednice Odbora Vijeća naroda za spoljnu politiku do pomoćnika saveznog sekretara za rad. Sve dok se jednog dana 1963. godine dogodilo nešto neobično - Tito se pojavio u njenoj kancelariji i rekao: “Znaš šta, Stano, Norveška je naš veliki prijatelj. Pokazalo se to za vrijeme rata kad su njihovi pomogli naše ljude da prežive njemačke logore, hladnoću i glad, tamo, na samom sjeveru. Kad budem otišao u posjetu, želio bih da me, kao naš ambasador u toj zemlji, dočekaš - ti. Bila si prva žena komesar u ratu, zašto ne bi mogla da budeš i prva žena ambasador u miru. Mislim da bi to Norvežani pozdravili”.
Kada je stigla u Oslo, u lokalnim novinama se pojavio članak pod naslovom "Dobro došli u Norvešku po drugi put", koji je referisao na letke iz 1944. Ovi leci sa Staninim likom su inspirisali norveškog slikara Arne Taraldsena, koji se takođe borio protiv njemačke okupacije u ratu. Kada je vidio letak, stavio je njen lik na platno četkicom koju je napravio od svoje kose.
Stana je tokom boravka u Norveškoj upoznala svog budućeg muža, norveškog reditelja Evgenija Arnesena koji je umro 1969. godine. Stana je, takođe, bila glavna osoba u kampanji za imenovanje Tita za Nobelovu nagradu za mir 1973. godine.
Od 1974. do 1978. bila je jugoslovenska ambasadorka u Kopenhagenu. Umrla je od raka 1983. godine, ubrzo nakon penzionisanja sa pozicije predsjednika Saveznog vijeća jugoslovenskog parlamenta, što je opet najviša pozicija u zemlji na kojoj je u tom trenutku bila žena. Muzej u Baru danas čuva uspomenu na nju.
Izvor: norveska.org.rs, Portal RTCG
