“Trenutno se procjenjuje da 10% djece u Crnoj Gori odrasta u uslovima siromaštva. Osim siromaštva u smislu dohotka, djeca i njihove porodice suočavaju se s višedimenzionalnim deprivacijama u smislu uslova stanovanja, zdravlja i obrazovanja, što ima dugoročan efekat na njihovo buduće učešće u društvu i na sposobnost da iznalaze ekonomske mogućnosti da izađu iz siromaštva”, navodi se u programu.
U oblasti zaštite djece od nasilja i eskploatacije, kako se navodi u dokumentu, doneseni su nacionalni propisi koji su usaglašeni s globalnim i standardima EU, ali samo sprovođenje i sistemi podrške koji podrazumijevaju saradnju među nekoliko institucionalnih aktera javnog sektora, još uvijek su često nedovoljni, loše kadrovski i finansijski pokriveni.
“Iako je ostvaren napredak u smislu deinstitucionalizacije brige i podrške djeci bez roditeljskog staranja, kao i djece s ozbiljnim invaliditetom, još predstoji mnogo toga što treba uraditi da bi se razvile alternative institucionalnoj brizi, uključujući i dalje promovisanje nesrodničkog hraniteljstva, piše u dokumentu.
Još jedna oblast koja izaziva zabrinutost je zaštita djece od najgorih vidova dječijeg rada kako ih je definisao ILO, za koje se procjenjuje da pogađaju 13% djece iz opšte populacije, posebno u ruralnim područjima i među socijalno najugroženijim porodicama.
“Nedostaje prikupljanje podataka i analiza obima problema dječijeg rada kao osnove za definisanje javnih politika usmjerenih na konkretne aktivnosti. Organizacije UN u Crnoj Gori svoje napore u smislu zaštite djece usredsrediće na podršku realizaciji odgovarajućih nacionalnih propisa, uključujući njihovo sprovođenje, kao i javne politike usmjerene na konkretne aktivnosti; jačanje međusektorskih i multidisciplinarnih mehanizama podrške i s tim povezanu izgradnju kapaciteta institucija i poboljšanje sposobnosti za prikupljanje podataka i izvještavanje u relevantnim institucijama i u organizacijama civilnog društva”, zaključuje se u Programu.
P.Z.
