On je uvjeren da nije problem u zakonskoj regulativi, niti procedurama, već da se radi o zakulisnim igrama. Preciznije: o kontroli povjerljivih informacija kojima će u budućem radu raspolagati Specijalni tim za borbu protiv organizovanog kriminala.
- Očigledno je u pitanju posljednja karika preko koje se mogu eventualno dobijati informacije ili ostvarivati određeni uticaj, a što je izmaklo kontroli kada je u pitanju personalni izbor vrhovnog državnog tužioca i glavnog specijalnog tužioca – smatra Rodić, koji je i sam bio kandidat za vrhovnog tužioca. On objašnjava da prema Zakonu, „terminološki, nije sporno da direktor policije, uz saglasnost glavnog specijalnog tužioca, postavlja određeno lice za rukovodica specijalnog tima“.
- Međutim, imajući u vidu ustavnu i zakonske nadležnosti Tužilaštva, a pogotovo usko specijalizovanog tužilaštva kao što je Specijalno tužilaštvo, koje je nosilac posla i samim tim je najodgovornije u borbi protiv organizovanog kriminala i korupcije, razumljivo je da glavni specijalni tužilac može procijeniti koji službenik iz Uprave policije bi, prema njegovim mjerilima, najbolje mogao odgovoriti zadatku koji ga čeka – pojašnjava Rodić.
Sagovornik Pobjede ukazuje i na činjenicu da je „više nego uočljiva razlika, čak i laičkoj javnosti, u odnosu na rad prethodnih rukovodilaca u Tužilaštvu i novoizabranih Ivice Stankovića i Milivoja Katnića“. - To je, uvjeren sam, ključni razlog zbog čega se ovakvim natezanjem pokušava zadržati kontrola i uticaj barem na jednoj rukovodećoj poziciji, temeljnoj u borbi protiv organizovanog kriminala i korupcije – smatra Rodić. (Opširnije čitajte u današnjoj Pobjedi)
