To je Olivera Katarina, odnosno Vučo. Rođena je 5. 3.1940. u porodici Petrović u Beogradu, dva puta se udavala, a ime Olivera Katarina je izabrala po majci.
Studirala je na Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju. Svoju pozorišnu karijeru kao student počela je glavnom ulogom u Narodnom pozorištu u predstavi„Koštana“. Postala je supruga tadašnjeg pozorišnog kritičara Vuka Vuča.
Igrala je u desetak domaćih i isto toliko inostranih filmova. Za film "Goja" nagrađena je na filmskim festivalima u Moskvi i Veneciji, a njena najpoznatija uloga je u filmu "Skupljači perja" (1967) Aleksandra Saše Petrovića, koji je nagrađen na filmskom festivalu u Kanu. Ovaj festival je zatvorila koncertom na kome su pored nje pjevale i Nana Muskuri i Dajan Vorvik.
Glumila je u filmovima Puriše Đorđevića, Miće Popovića, Soje Jovanović, Đorđa Kadijevića... Kod inostranih režisera igrala je u filmovima Đanfranka Parolinija,Alberta Latuade, Majkla Armstronga, Konrada Vulfa...
Kao interpretator izvornih narodnih pjesama i ciganskih romansi održala je više od stotinu koncerata širom svijeta, snimila je singl i LP ploče sa srpskom, ciganskom, grčkom, indonežanskom i crnačkom muzikom. Pjevala je kompozicije Enja Morikonea, Šarla Demona, Doma Suzukija, Mikisa Teodorakisa, Kornelija Kovača... U čuvenoj francuskoj „Olimpiji“ održala je 72 uzastopna koncerta kojima su prisustvovale sve vodeće francuske zvijezde filma i muzike toga vremena. Olivera Katarina je ostala zapamćena i kao „jedina žena pred kojom je klečao Salvador Dali“ nakon njenog koncerta u Parizu, budući da je bio oduševljen njenom ljepotom i glasom.
Nezaboravni su njeni snimci izvornih narodnih pjesama: „Alaj mi je večeras po volji“, „A što ti je, mila kćeri“, „Đelem, đelem“, „Verka kaluđerka“, „Niška banja“, „Crvena jabuka“, „Evo banke, cigane moj“... Pevala je šansone i pop muziku: „U ime ljubavi“, „Ljubav (Sedim u jednom pariskom lokalu)“, „Pričaj mi o ljubavi“, „Budi moj“, „Nikad ne zaboravi dane naše ljubavi“, „Nije to, ljudi, istina“, „Šošana“...
Autor je zbirke pjesama "Beli badnjaci" i zastupljena je u Antologiji pjesama o Kosovu. Napisala je memoarsku prozu pod nazivom "Aristokratsko stopalo".
Iz braka sa Miladinom Šakićem ima sina Maneta, koji je slikar i nekoliko godina je živio u Madridu, a danas živi i radi u Beogradu.
