Piše: Draško Đuranović
Eto, sada je i praktično dokazana politička teorema - različiti radikali iz raznih zemalja djeluju identično u svim prilikama. Radikal Vojislav Šešelj nedavno se pojavio u rijalitiju Farma, a preksinoć se ukazao radikalni Amfilohije Radović na rijaliti okupljanju pristalica Demokratskog fronta.
I Šešelj i Amfilohije bavili su se, kako se to moderno kaže, kriznim menadžmentom. To je ono kada treba da reagujete brzo na neku lošu situaciju kojoj ste kumovali, pa hitrim dejstvom krizu pretvarate u šansu za vlastitu kompaniju, partiju ili državu. I Šešelj i Amfilohije odavno su prepoznati po radikalnim političkim stavovima. To je ono kada ubijanje naroda nazivate humanim preseljenjem, a političke protivnike koljete zarđalom kašikom ili zakivate za Vezirov most.
Slični su im i obrasci ponašanja. Vanparlamentarni Šešelj, pljujući po kumu Tomi Nikoliću i bivšim prijateljima, pokušao je brzinski da podigne rejting Srpske radikalne stranke u praskozorje tamošnjih izbora. Vanstranački Amfilohije je, bljujući vatru po Evropi koja nas je bombardovala, sve dižući u nebo majčicu Rusiju, pokušao da podigne snagu protesta i zapriječi crnogorski put ka Evropi i NATO-u.
E, sad, ima u javnim nastupima i stanovitih razlika. Prvi radikal Srbije je zborio iz vlastite glave. Prvi sveštenik Srpske crkve u Crnoj Gori ostao je malo zagonetan. Jesu li mu se tokom nedjeljne liturgije lično obratili Sveti Konstantin Veliki, Sveti Petar Cetinjski i Sveti Jovan Krstitelj; ili možda sva trojica uglas, onako našte srca? I gdje se, baš sad kad je najvažnije, izgubio Tajnovidac Njegoš?
Možda i nije bitno. Gost iznenađenja došao je na partijsko okupljanje sa namjerom, kako reče, da blagosilja, udahne neku novu energiju ljudima koji danima protestuju ispred zgrade parlamenta i ,,pročisti dušu naroda“. Za dušu se još ne zna, ali što se tiče političkog raščišćavanja - mnogo toga jeste jasnije. Bitne je poruke ,,apolitični“ mitropolit SPC odaslao u etar. Crna Gora je, veli poznati poštovalac Trinaestog jula, ,,drljevićevsko-titoistička tvorevina“, država koju sadašnja pljačkaška vlast ,,muvlje pameti“ krvnički gura ,,ka Evropi koja ju je bombardovala“. Crna Gora je, lamentira Amfilohije, država koja se odrekla Kosova i predala ga Albancima. Istovremeno - da stvari budu gore - crnogorska vlast je i antiruska, pa Crnogorci više neće moći ni da guslaju u slavu Majčice...
U suštini, mitropolit Srpske pravoslavne crkve u Crnoj Gori je, bolje od bilo kog analitičara, u jednom satu demaskirao suštinu višednevnih protesta ispred zgrade parlamenta. Ako je u dosadašnjim okupljanjima bilo i zrnce građanskog bunta, izmrvljeno je nakon Amfilohijevog obraćanja. Ukoliko je iko uopšte sumnjao kako je većina okupljenih tu da bi se - osim protiv vlasti - borila i protiv crnogorskog ulaska u NATO, poslije Amfilohijeve priče o Evropi koja nas je bombardovala - dilema više nema.
I, da se razumijemo, mitropolit Amfilohije nije rekao ništa novo. Ali zato jeste političar Risto Radović – obesmislio je ostanak na ulici pristalica Demokratskog fronta. O dva ključna zahtjeva nije zucnuo: nema pomena o ostavci Đukanovića, ni riječi o poštenim, demokratskim, izborima... Kakvo elektronsko glasanje i prelazne vlade? Amfilohije je, na žalost i štetu domaćina, izgovorio ono što su organizatori danima pokušavali da prikriju – o evropskoj politici, o anti-NATO stremljenjima, o potrebi distanciranja od manjina...
U suštini Amfilohije, koji, eto, brine o ,,trinaestojulskoj Crnoj Gori“, iznio je konture političkog programa koji je, da prostite, najbliži jednom drugom srpskom svecu – Nikolaju Velimiroviću. Suština njegove priče nije vapaj za demokratijom - nego direktni atak na ključne tačke crnogorske državne politike.
Možda neki u vrhu DF-a zaista misle da će im i ova vrsta podrške pomoći. Za sada je, što se posljedica tiče, jedino - nagrnula kiša. Kao za baksuz, neko od gore vidi sve.
Izvor: Pobjeda
