"Prefiks ekološke države koji su inkorporirani u dva dosadašnja Ustava je izgubio smisao i služi da bi stranci o tome pričali viceve. Na današnji dan prije tačno dvadeset četiri godine, proglasili su Crnu Goru ekološkom državom, otprilike isto toliko traje i naša borba protiv bezobzirnih zagađivača i samovoljnih donosioca odluka. Toliko traju i vapaji ekoloških aktivista i upozorenja da se nešto mora hitno preduzeti i da se mora prekinuti sa dosadašnjom iščašenom i neodrživom praksom. Sve to traje i prije proglašenja ove države ekološkom. Podsjećanja radi, četrnaest godina kasnije isti oni koji su proglasili Crnu Goru ekološkom državom krenuli su u megalomanske planove potapanja rijeke Tare. Počeli su protesti i kampanja protiv gradnje HE Buk- Bijela. Na jednoj starni politički moćnici i tajkuni bliski vlasti. A na drugoj starni šačica ekoloških NVO-a i sva Crna Gora. Crna Gora, odnosno njeni građani, po prvi put u svojoj istoriji su bili složni i jednoglasni da neće mrtvu rijeku. Već poslije deset godina od proglašenja eko država se više nije ni pominjala. Premijer je nije pomenuo niti u jednom svom obraćanju poslednjih petnaest godina. Nisu ni proslavili 20 godina usvajanja Deklaracije", ističe se u saopštenju.
Kako se dodaje, danas nakon dvadeset četiri godine od proglašenja, ta ekološka država ima više nego ambiciozne ciljeve, ali ne ekološke već “ravojne”.
"Na obali Tare, u Mojkovcu, pripremaju otvaranje propalog rudnika olova i cinka, gradnju termoelektrana na ugalj, otvaranje novih kopova uglja, izgradnju dalekovoda jačine veće od 1 MW kroz nacionalne parkove, odnosno kroz strogu zaštitu UNESCO-ve baštine, planovi istraživanja nalazišta nafte i gasa u podmorju.Planovi gradnje hidroelektrana na Morači. U plan Durmitorskog područja su unijeli branu na Tari kod rijeke Ljutice, u srcu nacinalnog parka “Durmitor”. Ali ljuto su se prevarili. Sve naše ekološke aktivnosti vlast ekološke države, je često karakterisala kao kriminalne radnje i tako se prema njima i odnosila. A mi smo samo upozoravali na jednostavne i jasne stvari da termoelektrana nema upotrebnu dozvolu; ukazivali na zabrinjavajući nivo zagađenosti vazduha grada u kome živimo; objelodanjivali tajne ugovore štetne po državu i njene građane, koje su potpisivali donosioci odluka; organizovaali proteste da se sačuva kanjon Tare i imenom i prezimenom prozivali one koji su na bilo koji način naudili životnoj sredini. Onih drugih, koji ne poštuju važeće zakonske propise i koji nanose ogromene štete i državi i stanovnoštvu baš ima... i uglavnom su moćni - politički ili finansijski. Ne možemo, a da na dvadesetčetvorogodišnjicu ne podsjetimo, da su se protiv ekoloških lidera u državi koja sebe naziva ekološkom vodili dugogodišnji progoni i sudski procesi koji su često rezultirali osuđujućim presudama, čak i zatvorskim kaznama. Represije su išle do te mjere da se na kraju u zaustavljanje takvih aktivnosti i prakse umješao i zvanični Brisel (slučajevi Milorada Mitrovića i Petra Komnenića)", naglašava se u saopštenju.
Iz NVO Breznica su ocijenili da umjesto da ekološka država i njeni predstavnici čine sve da tu ekološku državu sa papira prenesu u stvarnost, oni rade potpuno suprotnu stvar.
"I potpuno se ignorantski odnose prema onim institucijama i pojedincima koji rade na urušavanju imidža, ne samo ekološke nego i sasvim obične građanske države.Umjesto kažnjavanja i progona zagađivača, vlast progoni one koji ukazuju na bezakonje i javašluk. Tako je Svjetska Alijansa za zdravlje i životnu sredinu, prošle godine (2014) na osnovu izvještaja i istraživanja proglasila Pljevlja najzagađenijim gradom Evrope, a donosioci odluka sasvim mirno posmatraju egzodus građana na jednom širem području, što je potpuno neshvatljivo i nerazumno. Da li je primjereno da ne kažemo normalno da se u jedinoj ekološkoj državi u Evropi nalazi i najzagađeniji grad u kome je opasno živjeti? Dok Sirija i druge zemlje imaju ekonomske izbjeglice, elološka Crna Gora ima ekološke izbjeglice", zaključuje se u saopštenju.
