On je naveo da bi neki posvećenici crnogorskim nacionalnim interesima mogli reći da je to nepravedno.
- Ipak je SDP bila na strani Crne Gore još od ranih 90-tih. I to je tačno. No, ne sporeći doprinos SDP-a zaštiti i afirmaciji crnogorskih nacionalnih interesa u jednoj fazi, nemoguće je zaboraviti i previdjeti političku kratkovidost ili plitkoumnost u drugoj. Sjetimo se samo njihovog aktivnog sudioništva u aferi S.Č, izvedenog u kumovskoj produkciji... Ili, napuštanja Vlade i izazivanje vanrednih izbora zbog potpisivanja Beogradskog sporazuma, koji se pokazao kao jedno od najstabilnijih uporišta budućeg referendumskog uspjeha. Takođe, insistiranja, zajedno sa LSCG, da osvjedočeni saradnik stranih obavještajnih službi, A. Jovićević, bude predsjednik Vlade Crne Gore. Ili, kad su, ljuti zbog nametnute zahtjevne formule od strane EU, tražili da organizujemo referendum po našim pravilima, koji niko ne bi priznao. Kao i kad su iz politikantskih potreba, šurovanja sa jednim brojem nevladinih organizacija, još prije 7-8 godina, doprinosili usvajanju odluka u Parlamentu, kojima je zaustavljen razvoj Crne Gore, posebno nerazvijenog sjevera – saopštio je Simović reagujući na izjavu poslanice SDP-a Draginje Vuksanović .
On navodi da je ne samo i ne prevashodno zbog toga.
- Jer, pravo na greške, ako je o njima riječ, imamo svi. Još prije, ako imamo sposobnost da ih prepoznamo, priznamo i ispravimo. Nego, ipak smatram, pravedno je da taj ceh plati SDP iz još jednog, po mom viđenju, presudnog razloga. Vrijeme je da se i u Crnoj Gori konačno politički marginalizuje i odbaci politička nedosljednost, neodgovornost, prevrtljivost, politikantstvo, manipulisanje i sve to zajedno zbog služenja interesima koji su na štetu Crne Gore. Vrijeme je, takođe, da se i u Crnoj Gori napusti tradicionalna balkanska politička matrica po kojoj se politika afirmiše kao vještina laganja, političko i moralno vjerolomstvo predstavlja kao fleksibilnost i politička vještina, a služenje interesima drugih država nevino kamuflira kao drugačije viđenje crnogorskog nacionalnog interesa. Zato je pravedno, a čini mi se i neminovno, da baš ovaj današnji SDP plati taj ceh. Ne četnički vojvoda, koji je dosljedan u zastupanju ove kolaboracionističke ideologije. On tome služi iz uvjerenja, ako treba čak i besplatno, a ne kao danas... Ne, ni politički šarlatan, lider PzP, koji, ostavši sa par saradnika za koje više ni kući ne glasaju, legitimitet za umovanje na društvenim mrežama obezbjeđuje utrpavanjem na vojvodinu listu. Nego, baš SDP. Jer je važno da i savremena Crna Gora napokon politički sankcioniše izdaju. Sa četništvom smo se znali nositi i kroz istoriju i danas, i tu retrogradnu ideologiju, kao avet prošlosti, pobjeđuje vrijeme – samo od sebe – saopštio je Simović.
On ističe da savremenu, tobože demokratsku, političku izdaju moramo i u Crnoj Gori sami prepoznati i odbaciti.
- Da bi identitetski opstali. Da bi opet imali uzore – primjere čojstva i junaštva. Da bi se moralno obnovili. Da bi bili stabilni. Da bi se razvili. Da bi opet imali uzore. Da bi pokazali da to nijesu ni Andrija Radović, ni Marko Daković. Takođe, da to nijesu ni neki od rodonačelnika ideje nezvisnosti iz 90-tih, koji su 2006. mudrovali na visokoparne filozofsko-političke teme: Demokratija ili Država. I jednako tako, da ne može lider današnjeg SDP-a da nam prodaje rog za svijeću, da nam sebično i nedržavničko očijukanje sa vojvodom Mandićem i sa političkim šarlatanom predstavlja kao traktat o moralu, demokratiji i pomirenju. Čini mi se da je to saznanje o očiglednosti i brzom političkom kraju – ta muka, motiv koji je pokrenuo na javno reagovanje poslanicu Draginju Vuksanović – jučerašnjim saopštenjem. Reagovanje koje je imalo samo jedan cilj: da što vjernije interpretira iracionalne i neutemeljene stavove svog partijskog lidera o navodnoj ugroženosti crnogorskih ekonomskih i političkih interesa na čijem je braniku, na našu „sreću“, gromada – velika oko 3 odsto – navodi se u saopštenju.
