On njihovo izuzeće traži jer smatra da su prekršile zakon ali i Kodeks time što su od optuženih i njihovih branilaca godinu krili odkaz koji su sudu podnijeli tek na ročištu održanom 9. juna. Radi se o izvještaju o vještačenju razgovora preko Fejsbuka, drugih društvenih mreža, vajbera i internet aplikacija 2. marta 2014. između optuženih Aleksandra Tičića i Lazara Rađenovića.
Bojić tvrdi kako advokati optuženih nijesu dobili poziv da prisustvuju vještačenju dokaznog materijala na osnovu kojeg je napravljen sporni izvještaj, navodeći da tužilaštvo u optužnici nije ni navelo da je obavljeno to vještačenje, niti je taj izvještaj bio predložen kao dokaz.
- Okrivljenima i braniocu je direktno povrijeđeno pravo na jednakost oružja u situaciji kada im je i nakon potvrđivanja optužnice osujećeno pravo na pristup dokazima, to jeste nije data mogućnost koja je propisana čl. 203 st. 5 ZKP, jer imaju suvereno i u savremenom svijetu priznato pravo i vlast da bez ograničenja razmatraju spise i razgledaju sve prikupljene predmete koji služe kao dokaz – naveo je Bojić.
On ističe da je tužilaštvo na taj način povrijedilo prava optuženih jer je obaveza državnog tužioca da u fazi istrage prikuplja sve relevantne dokaze, kako one koji idu na štetu okrivljenog tako i one koji mu idu u korist.
- Ova obaveza proizilazi iz temelja krivičnog postupka, načela istine i pravičnosti. Prikrivanje dokaza od odbrane ne ukazuje samo na povredu ovog vrhunskog načela već i potvrđuje zloupotrebu položaja koji državni tužilac ima u krivičnom postupku, što u konkretnom znači ne samo nedopustivost izvođenja dokaza koji je prikriven i čijim je prikrivanjem isti preobražen u pravno nedopustiv dokaz (nevaljan ) već i odgovornost postupajućih tužilaca – smatra Bojić.
On tvrdi da je državni tužilac smišljeno prikrivao sporni dokaz što „nesumnjivo ukazuje i da je državni tužilac apsolutno znao za sporni dokaz i činjenice koje je potrebno dokazivati“.
- Odbrani ne smeta ovaj “ključni dokaz” tužilaštva čak bi platila oglas sa tim čatovanjem ), ali se tim i takvim postojanjem i uvođenjem skrivanih dokaza otvara “Pandorina kutija” i daje pravo tužilaštvu da radi šta hoće – ističe Bojić.
On traži i pokretanje procedure utvrđivanja odgovornosti postupajućeg državnog tužioca u skladu sa odredbama Pravilnika o unutrašnjem poslovanju državnog tužilaštva ali i da Vrhovni državni tužilac donese rešenje o izuzeću državnog tužioca Lidije Vukčević i v. d. specijalnog tužioca Đurđine Ivanović.
- Ovo više nije samo ekces, već i stvar kaznene pravne prirode. Nije ni kuriozitet, već odraz kontinuiteta ka obespravljivanju ili obesmišljavanju odbrane okrivljenih, baš svim sredstvima i na svaki mogući način – smatra Bojić.
Na optuženičkoj klupi u slučaju „Košljun“ su osim predsjendika Opštine Budva Lazara Rađenovića i bivše direktorke Prve banke Jelice Petričević, savjetnik premijera Aleksandar Tičić i budvanski biznismen Vido Rađenović. Oni se terete da su bili dio koruptivne mreže Lazara Rađenovića koji je u oktobru 2007. godine, kao potpredsjednik Opštine, zloupotrijebio službeni položaj u slučaju prodaje opštinske zemlje na brdu Košljun. On je, prema optužnici, na taj način za sebe i druge pribavio pola miliona eura. Rađenović i Tičić, koji je u to vrijeme bio menadžer Opštine, terete se za zloupotrebu službenog položaja, dok se Vido Rađenović i Petričević terete da su im pomogli.
K. K.
