Sankcije međunarodne zajednice protiv SR Jugoslavije, uvedene su rezolucijom Savjeta bezbjednosti Ujedinjenih nacija od 30. maja 1992.
Sankcije su proširivane i pooštravane rezolucijom od 16. novembra 1992. i, naročito, rezolucijom od 17. aprila 1993, a ublažavane (djelimično obustavljane) rezolucijama od 23. septembra 1994, od 12. januara 1995, i od 21. aprila 1995.
Konkretan povod za uvođenje sankcija bio je rat u BiH, pošto je Savjet beybjednosti UN ocijenio da je SR Jugoslavija neposredno umiješana u ovaj sukob. Po sveobuhvatnosti i oštrini, uz izuzimanje vojne intervencije, bile su to najteže kaznene mjere koje su UN ikada preduzele protiv jedne zemlje.
Sankcije uvedene navedenim rezolucijama su obustavljene na neodređeno vrijeme rezolucijom od 22. novembra 1995, dan poslije potpisivanja Dejtonskog sporazuma, a formalno ukinute rezolucijom od 2. oktobra 1996 (neposredno poslije potvrđivanja rezultata izbora u Bosni i Hercegovini).
Sankcije su samo učvrstile vladavinu Slobodana Miloševića. Najveći dio robnog prometa odvijao se na crnom tržištu. Najprofitabilniji poslovi u to vrijeme bili su šverc nafte i cigareta.
Pod uticajem sankcija došlo je i do velike ekonomske krize u zemlji i do pojave hiperinflacije koja je zabilježila i izdavanje novčanice sa najvećim apoenom od 500.000.000.000 dinara ikada u svijetu.
