Za brutalno ubistvo Slavoljuba Šćekića na po maksimalnih 30 godina zatvora osuđeni su Budvanin Saša Boreta, Baranin Ljubo Bigović, Beranac Milan Šćekić i Podgoričanin Ljubo Vujadinović. Baranin Alan Kožar osuđen je na šest godina i 10 mjeseci zatvora zbog “bombaških napada” na gradilište hotela “Splendid” u ljeto 2005. godine, koji su prethodili ubistvu Šćekića. Kožar je na slobodi je je odavno “odležao” ovu kaznu.
Boreta i Bigović osuđeni su zbog krivičnih djela produženo krivično djelo iznuda u pokušaju putem podstrekavanja, produženo krivično djelo izazivanje opšte opasnosti putem podstrekavanja i teško ubistvo putem podstrekavanja. Kožar je osuđen zbog krivičnih djela produženo krivično djela iznuda u pokušaju i produženog krivičnog djela izazivanje opšte opasnosti. Vujadinović je osuđen zbog krivičnih djela teško ubistvo, izazivanje opšte opasnosti i nedozvoljeno držanje oružja i eksplozivnih materija, a Šćekić zbog krivičnih djela teško ubistvo i izazivanje opšte opasnosti.
Policijski inspektor Slavoljub Šćekić ubijen je 30. avgusta 2005. godine, iz zasjede, na kapiji porodične kuće u podgoirčkom naselju Tološi. Ubice su u njega ispalile više desetina projektila od kojih ga je pogodilo čak 19 i pobjegle. Džip “grand čiroki” koji su koristili za bijeg ostavljen je kod Komanskog mosta, nekoliko kilometara od mjesta zločina. Tokom uviđaja, džip je eksplodirao, ali u žestokoj detonaciji, samo pukom srećom niko nije povrijeđen. Jedan od policajaca je minut-dva prije eksplozije shvatio da se radi o automobilu-bombi i upozorio kolege, tako da samo zahvaljujući njemu niko nije poginuo.
Ovo je četvrta presuda u ovom predmetu, a prvo suđenje počelo je još u martu 2007. godine.
Apelacioni sud sudio je po nalogu Vrhovnog suda koji je ukinuo ranije osuđujuće presude, uz obrazloženje da se na glavnom pretresu nijesu smjele koristiti izjave koje su svjedoci Žarko Radulović i Zoran Vlaović dali tužiocu u vrijeme vođenja pretkrivičnog i krivičnog postupka.
Ovaj proces od početka suđenja pratili su brojni skandali zbog kojih niko iz pravosuđa nije odgovarao, a presude su padale čak i zbog “štamparskih gešaka”.
U najnovijoj presudi, Apelacioni sud je uvažio žalbu tužilaštva i preinačio presudu “u dijelu I-1, u činjeničnoj i pravnoj osnovi izreke presude”. Boreta, Bigović i Kožar su, kako se sada navodi u preinačenoj presudi, “9. juna, 21. juna i 11. jula 2005. godine, u namjeri da sebi pribave protivpravnu imovinsku korist, djelujući na organizovan način, uračunljivi, umišljajno pokušali da silom prinude Žarka Radulovića, suvlasnika preduzeća “Montenegro stars” i inostranog suvlasnika, investitore hotela “Splendid” u Budvi, da nešto učine na štetu svoje imovine”.
- Boreta i Bigović, znajući da preduzeće “Montenegro Stars” i njegov suvlasnik Radulović ulažu inostrani kapital velike vrijednosti u izgradnji hotela “Splendid” i znajući da se pored tog hotela nalaze nepokretnosti na prodaju, suvlasništvo N. B. i S. B, za čiju kupovinu ovi nijesu bili zainteresovani, umišljajno podstrekli optuženog Kožara i druge njima poznate saučesnike da podmetanjem eksplozivnih naprava velike razorne moći na “Splendid” i upotrebom oružja, prinude Radulovića da kupi nepokretnosti suvlasništvo N. B. i S. B. po cijeni od 2.500.000 eura, a koja cijena mu je i saopštena od strane N. B – navodi se u presudi.
Piše i da je na taj način Kožar umišljajno podstreknut od Borete i Bigovića da učestvuje u bombaškim napadaima na “Splendid”.
Uvažena je i žalba tužilaštva u dijelu pravne ocjene djela, pa se preinačenom presudom Boreti i Bigoviću na teret stavlja da su “u njihovim radnjama činjenično opisanim u dijelu I-2, izreke pobijane presude, sadržana obilježja krivičnog djela teško ubistvo putem podstrekavanja iz čl. 144 st.1 tač.4 i 5 u vezi čl. 24 Krivičnog zakonika”.
I ova, kao i sve prethodne presude, bazira se na iskazu nekada zaštićeng svjedoka u ovom predmetu Zorana Vlaovića, koji inače više nije dostupan pravosudnim organima naše države jer je pošto je izgubio status zaštićenog svjedoka pobjegao iz zemlje, te iskazu suvlasnika “Splendida” Žarka Radulovića.
Boreta, koji je u pritvoru od 19. februara 2006. godine, Bigović od 16. februara 2006, Vujadinović od 17. aprila 2006 i Šćekić od 26. aprila 2011, tokom suđenja negirali su navode optužnice, kao i Kožar.
Sud je ipak i posljednjom presudom utvrdio da je motiv ubistva Šćekića nesporan, odnosno da je to bila istraga “bombaških napada” na gradilište “Splendida” koju je on vodio. Prema ocjeni suda, Šćekić je bio na putu da dokaže da iza napada stoje Boreta i Bigović koji su na taj način željeli da iznude novac od Radulovića i inostranog investitora hotela “Splendid”. Njih dvojica, kako se navodi u presudi, pokušali su da ih prisile da za dva i po miliona eura kupe kuću i imanje Boretinog rođaka koji se nalaze uz gradilište “Splendida”.
U presudi sud se poziva na iskaze Radulovića, koji nijesu povučeni iz spisa predmeta, ali i na svjedočenja Vlaovića, takođe dio koji nije izopšten iz predmeta.
Radulović je tvrdio da pretpostavlja da jedini motiv napada može biti iznuda, te da mu je i inspektor Šćekić to potvrdio i kazao mu da je policija na putu da uhapsi nalogodavce i počinioce. Radulović je ispričao i da je po dogovoru sa Šćekićem, nekoliko dana prije treće i posljednje ekplozije na gradilištu, pošao kod Borete da ga pita prodaje li kuću, te da mu je ovaj tada kazao da će razmisliti o cijeni. Dvadesetak dana nakon treće eksplozije, ponovo je pošao kod Borete koji mu je rekao da je cijena dva miliona i 700.000 eura, ali da će njemu kuću i imanje dati za dva i po miliona.
Presuda se zasniva i na iskazu nekada zaštićenog svjedoka Vlaovića, koji je tvrdio da je Boreta u zatvoru u Spužu i njega pokušao da angažuje za napade na “Splendid”, kada mu je navodno ispričao i čitavu priču o tome kako su i zašto ubili inspektora Šćekića, te ko je učestvovao u zločinu. Vlaović je kazao da mu Boreta tada nije imenom pomenuo Bigovića, ali da je on to sam zaključio na osnovu svega što mu je ovaj ispričao.
Boreta mu je, kako je tvrdio Vlaović, kazao i da ih je ubistvo koštalo koliko vrijede dva “ferarija”, a prema njegovim informacijama taj automobil košta između 150.000 i 170.000 eura.
Sud “sa punom sigurnošću” smatra das vi dokazi ukazuju jedino na Boretu i Bigovića “da su radi prikrivanja sebe kao saučesnika u izvršenju krivičnih djela iznude i izazivanja opšte opasnosti, počinjenih u odnosu na oštećene suvlasnike hotela “Splendid”, podstrekli optužene Vujadinovića i Šćekića da iz koristoljublja liše života službeno lice policije - oštećenog Slavoljuba Šćekića”.
Ovaj proces jedan je od nekoliko koji su u žiži ne samo domaće već i međunarodne javnosti, a presuda ni osam godina od kada je počelo prvo ričište nije pravosnažna.
K. K.
Foto: crna.gora.me
