„Kafkina djela su događaji s epohalnim posljedicama, a pridjev kafkijanski sve više postaje dio svakodnevne komunikacije, istakao je tokom današnjeg izlaganja u Crnogorskoj akademiji nauka i umjetnosti“, kazao je Grubačić.
Kao što je viteška kultura do 19. vijeka za književnost predstavljala neku vrstu norme ponašanja ljudi, tako je u 20. vijeku kafkijanska atmosfera postala tipična odlika životnog ambijenta. Upravo ta atmosfera karakteriše savremenog čovjeka koji ne nalazi svoje mjesto u lavirintu, u tom suženom prostoru današnjice, smatra uglevni profesor.
Ističući Kafkin anarhistički duh i stilske odrednice, te raskoš stvaralačkog opusa, profesor Grubačić ga dovodi u vezu s brojnim književnicima, kao što su Kami, Kaneti, Borhes, Markes ili teoretičarima poput Marksa, Benjamina i Solara.
Draž Kafkine proze i danas se krije upravo u svojevrsnoj neprozirnosti koja se odnosi na čitanje i tumačenje njegovih djela. Ipak, misao da „pojedinac mora da iskorači iz začaranog kruga samozavaravanja da ne bi poginuo boreći se za jednu svoju ili opštu ideju pravde, koja ga silom svoje apsolutnosti od nevinog čini krivcem”, upečatljivo svjedoči o svevremenosti Kafkinog opusa.
